7.22.2010

Photo finish

Μάλλον είναι μια κούρσα. Εσύ και η μια και μοναδική ζωή σου, απέναντι στα όνειρα, τα σχέδια και τα προβλήματα που συνακόλουθα προκύπτουν, αφού no man is an island. Όλα τελειώνουν με το μοιραίο, κι' όλα κρίνονται σε photo finish, μόνο που είμαστε απόντες στην ανακόινωση του αποτελέσματος.

Imagine

(Του Βασίλη Καρδάση στην Ελευθεροτυπία)

Διεκδικούμε τη δημιουργία πάρκου ενώ την ίδια στιγμή απαξιώνουμε να ποτίσουμε το δένδρο του πεζοδρομίου μας.

Μια παράκρουση ιδεών και συντηρητικά μυαλά. Ενα μίζερο ρούχο που συνεχίζουν να μας το φοράνε. Κλεμμένες ιδέες και νοικιασμένα όνειρα.

Περιμένουμε τα πάντα από τους άλλους και τίποτα από εμάς. Ολα αυτά είναι η κρίση. Ενας ύπουλος επίπλαστος ιός που κινδυνεύει να γίνει επιδημία.

Imagine-Πολίτες Αγίου Δημητρίου

.... Στις μίζερες μέρες μας, όπου η τοπική αυτοδιοίκηση κυριαρχείται από χοντροκομμένους και άξεστους παραγοντάρες που διαθέτουν ταλέντο να πλασάρονται ως δήθεν επαΐοντες, με όχημα τη βαθιά φιλοσοφημένη σαχλαμάρα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», οι φίλοι από το Μπραχάμι, χωρίς ίχνος οίησης, δείχνουν ζωντάνια, δημιουργικότητα και τόλμη

ΟΤΑΝ και όποτε η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση υπακούει σε σκοπιμότητες προσωπικών φιλοδοξιών και προτεραιότητες κομματικών θριάμβων, τότε η 4ετία της δημοτικής αρχής καθίσταται ο επιθανάτιος ρόγχος της τοπικής κοινωνίας. Στο υφιστάμενο σύστημα ο δήμαρχος, οιονεί απόλυτος άρχων, είναι το κεντρικό πρόσωπο της δημοτικής διοίκησης. Ο πολλά υποσχόμενος υποψήφιος μετατρέπεται άρδην σε έναν δήμαρχο ανακόλουθο στα στοιχειώδη, ανήμπορο σε νεοτερισμούς, ανίκανο σε εμπνεύσεις, θιασώτη των γελοίων παρελάσεων, πιθηκίζοντα των τελετών, λάτρη των γάμων και μνημοσύνων των συμπολιτών. Επαίρεται για τα ελάχιστα, διατυμπανίζει τα αυτονόητα, καυχιέται για τα προφανή. Και όταν έρχονται τα δύσκολα, τότε πάντοτε ευθύνονται οι τρίτοι, το υπουργείο, ο νομάρχης, ο περιφερειάρχης, ο δασάρχης, ποτέ ο κυρ δήμαρχος.

ΟΙ ΔΗΜΟΙ και η διαχείρισή τους μπορεί να γίνουν πολύ απλή υπόθεση। Αρκεί ο επικεφαλής δήμαρχος να διαθέτει νουν και φαντασία, να επιλέγει συνεργάτες με γνώμονα τη δουλειά που πρέπει να γίνει κι όχι με κριτήριο την ισορροπία ανάμεσα στα κόμματα και την αρμονία με τις οικογενειοκρατικές παραδόσεις। Να θεωρεί ανάσα ζωής την επικοινωνία με τους πολίτες, όχι διαδικασία εξαπάτησης με στόχο την ικανοποίηση της αρρωστημένης φιλαρέσκειάς του. Να δραπετεύει από τα στερεότυπα που προκαλούν ανείπωτη μελαγχολία και συσσωρευμένη ανία, να διασκελίζει το άγνωστο, να προσεγγίζει το θεωρούμενο ανέφικτο........

(Ολόκληρο το άρθρο στο: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=185410 )

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More