6.29.2011

Σκάσε, σε σώζουμε


Με το μεσοπρόθεσμο -λέει- αγοράζουμε χρόνο για να μη φάμε τώρα την "πατητή" από φιλεύσπλαχνους τοκογύφτους συνεταίρους μας, και βρεθούμε στον πάτο της θάλασσας, τροφή για τα χρηματοπιστωτικά σκυλόψαρα.

Θα την φάμε όμως -μας διαβεβαιώνουν- σε λίγους μήνες άντε σε τρία χρόνια, χρεωμένοι κατά κάποιες δεκάδες δεκάδων επιπλέον δις, με ξεπουλημένο το υπόλοιπο της Ελλάδας και όπως μας διαβεβαιώνει -στο βαθμό που μπορεί- η κυβέρνηση, πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το εχθρικότερο περιβάλλον.

Τότε που φιλικές και συνεταιρικές τοκογλυφικές ύαινες -και ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις της έξωθεν αρπαγής και της εγχώριας ρεμούλας- φρενιασμένες από το αίμα των μνημονίων θα φάνε μέχρι και τον Όλυμπο σε τιμή κοτρώνας.

Εάν συμβούν όλα αυτά τα πατριωτικά θα σώσουμε την πατρίδα και -το κυριότερο- θα έχουμε ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, άσχετα αν αυτές ποντάρουν στο θάνατό μας. Έχουμε φτάσει πλέον στην μεταφυσική εκδοχή της οικονομίας. Η Ακουλουθία Του Μαμμωνά.

Η χωρίς αναισθητικό εγχείριση του δόκτωρος Αλμπάνη τότε -και μόνον τότε! είναι μονόδρομος- θα θεωρηθεί πατριωτικά επιτυχής. Το ότι ο ασθενής θα έχει αναχωρήσει για τις αιώνιες μονές της δουλοπαροικής εργασίας και της πατροπαράδοτης μετανάστευσης, είναι πατριωτικώς δευτερεύον.

Άλλωστε χώρες ζόμπι αφήνει όπου πέρασε η Διεθνής Των Τσακαλιών, εύκολα χειραγωγούμενες λόγω ανάγκης και αιμορραγούσες το νεανικό τους σφρίγος, με καθημερινές αιμοπτ(ή)σεις προς χώρες Μινωταύρων.

Έτσι κι εμείς, εκτός όλων των άλλων, και σε απόδειξη ότι γίναμε επιτέλους καλά παιδιά, τους χαρίζουμε -στο καπάκι- γενιές καταρτισμένων -με δανεικά- εργαζομένων, επιστημόνων, τεχνικών.

Βλέπεις Μέντιο, εδώ τους κόβουμε φτερά και πόδια, επειδή κάποιοι με παραγραφέντα εγκλήματα, φρόντισαν ώστε η Ελλάδα -τώρα που έχει την ανάγκη τους- να μην μπορεί να τους κρατήσει.

Υποχρεώνομαι λοιπόν να πράξω το μεταμοντέρνο πατριωτικό μου καθήκον. Θα υπερψηφίσω το μεσοπρόθεσμο ώστε χαρίζοντας και ξεπουλώντας, κόβοντας μισθούς και ράβοντας κομματικά μπαλώματα, θυσιάζοντας τους νέους τριών γενιών και βάζοντας τη χώρα υπο κηδεμονία επ' αόριστο, να την σώσω, μέσα από τις ίδιες πρακτικές και με τον ίδιο μηχανισμό που μας έχει κάνει οικονομική ρόμπα διεθνώς. Ναι, είμαι φακίρης του LSE. Μπορώ, άρα τράβα να μεταλάβεις.

Θα ψηφίσω μάλιστα και το επόμενο μνημόνιο, ώστε να φάμε -και να πούμε κι΄ευχαριστώ- την "πατητή" που θα μας βγάλει πολύ μακρύτερα, στην Κίνα, όπου θα γίνει ευκολότερη η εξοικείωσή μας με την μεταμοντέρνα -και πολύ προχώ να πούμε- αντίληψη της ευμάρειας και της εργασιακής αξιοπρέπειας.

Το ψηφίζω, γιατί το μεσοπρόθεσμο, μεταξύ άλλων, είναι και γαμώ τα σενάρια οικονομικής φαντασίας.

6.17.2011

Στο υπουργείο ανάπτυξης περιέρχονται αρμοδιότητες του υπουργείου περιβάλλοντος. Έχετε γειά βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες...

6.16.2011

Μακιαβελικό, άρα παίζει.


Σκέψου λέει, αυτό να 'ναι το colpo grosso του Γιωργάκη και ξαφνικά να γίνει Γιώργαρος. Γιά φαντάσου φαντασία δηλαδή. Είναι κι' αυτό ένα σενάριο. Μακιαβελικό, άρα παίζει.

Έχοντας πάρει χαμπάρι πιά όλοι μας πως οδεύουμε προς τόπον χλοερόν ως χώρα, ξεπουλημένη μέχρι τρίτη γενεά -γενιές included, με χονδροειδέστατους επικυρίαρχους στο σβέρκο μας, με τον κόσμο στα όρια της αντοχής και της ανοχής του, να απαιτεί βιώσιμη λύση για έξοδο από το αυτό το χάλι, ο Γιώργης -λέει- ν' αρπάξει τη συγκυρία απ' τα μαλλιά και κάνει εκείνα που χρειάζεται ο τόπος για να βγει από το σκοτάδι.

Να τολμήσει δηλαδή να τα βάλει με τα σπλάχνα του κόμματος, τις αργομισθίες, τα γελοία επιδόματα, τις προκλητικές συντάξεις, την συζητήσιμη παραγωγικότητα. Να πιάσει -λέει- την μόνιμα διογκούμενη φοροδιαφυγή και να κόψει τον λώρο των κυβερνήσεων με το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο της χώρας, που συνεχίζει να κάνει το Γερμανό τουρίστα και καλοταϊσμένο από δεκαετίες ανεμοδανείων και προνομίων, περιμένει ν' αγοράσει την Ελλάδα κοψοχρονιά.

Ποιός θα τολμήσει να του πει κουβέντα με τον κόσμο να βράζει από οργή κατρακυλώντας στην ανέχεια, την ανεργία σε απανωτά limit up και τη χώρα κρεμασμένη στο μανταλάκι προς πώληση; Άγαλμα θα του κάναμε.

Αν άρπαζε τώρα τον ταύρο από τα κέρατα, θα σώζαμε τη χώρα. Χώρια που θα παίρναμε την πιό γλυκειά εκδίκηση από τις αγορές, που ποντάρουν άγρια στη χρεωκοπία μας. Θα οδήγούσαμε όλα αυτά τα όρνεα στην δική τους πτώχευση. Ηδονή. Τι σου κάνω μάνα μου;

Αμ τ' άλλο; Θα ανάσταινε το ΠΑΣΟΚ για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Με νέο αίμα, φρέσκο και απαλλαγμένο από τα νταβατζηλίκια του έμμισθου οπαδισμού, που θα μας αδειάσει τη γωνιά μόλις κοπούν τα μπικικίνια. Μεγαλείο!

Η συγκυρία είναι ιδανική. Αν την εκμεταλλευτεί, θα δίνουν στις πλατείες των αγανακτισμένων τ' όνομά του.

Αν όχι, θα μείνει στην ιστορία σαν αυτός που μπορούσε, αλλά κιότεψε.

6.12.2011

Ο Αρτέμης ξαναχτυπά

Πάγκαλος: Ούτε ένας τίμιος πολίτης στην Ελλάδα (Ελ. Τύπος, από διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Γενεύης)).


Δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες είναι σαν αυτούς που γνωρίζεις και τα ρεμάλια που τακτοποιήσατε ρε αντιπρόεδρα. Για διεύρυνε λίγο τον κύκλο σου -αν σε παίρνει...


Και στο μεταξύ σκέψου κάτι από τα ωραία σου να μας πεις, εξηγώντας γιατί η κυβέρνηση παιδική χαρά που συντονίζεις τα' κανε όλα ρόιδο και δεν έπιασε κανένα από τους στόχους της.


Έχει αυτό κάτι να κάνει με τις ικανότητές σου ή φταίει πάλι κάποιος άλλος; Αν φταίει -πάλι- κάποιος άλλος, δειξ' τον μας ρε Αρτέμη...

6.02.2011

Δημοκρατία ναι, αλλά με την καλή την έννοια..






Απορημένοι και αμήχανοι δείχνουν οι πολιτικοί με την διόγκωση και την επιμονή -κυρίως-του κινήματος των αγανακτισμένων.

Μια ακόμη απόδειξη της απόστασης που τους χωρίζει από την ψυχοσύνθεση του Έλληνα που ζει εκτός Καιμάν και εντός Ελλάδας.

Δηλαδή τι περίμεναν όταν αποφάσιζαν να πετάξουν μια γενιά στα αζήτητα, ένα εκατομμύριο νοικοκυριά στην ανέχεια, χιλιάδες επαγγελματίες στην φθορά του ατελέσφορου δωδεκάωρου και την απόγνωση του λουκέτου; Να τους βραβεύσουμε; Βραβεύτηκε ο Γιώργης από τους Γερμανούς τραπεζίτες, φτάνει.

Καταβάλουμε χωρίς τελειωμό έκτακτες εισφορές σε ζωές, η χώρα μας στραγγίζεται από το ταλέντο ορμή και φαντασία των νέων της που την εγκαταλείπουν μαζικά, αφού τους πετάξαμε έρμα στη θάλασσα της μετανάστευσης για να σώσουμε ένα καράβι που -μόνη βεβαιότητα της τρελής πορείας του, είναι ότι- τελικά θα τσακιστεί στα βράχια.

Απορούν με την αγανάκτησή μας και την ίδια στιγμή προφυλάσσουν με λοβιτούρες και συντεχνιακά στεγανά τους υπεύθυνους της κατάντιας της χώρας ενώ έχουν την απαίτηση από εμάς να τους κοιτάμε απαθείς από τους καναπέδες μας, να ξεπουλούν κάθε πόντο της Ελλάδας και κάθε ελπίδα της, με διαπραγματευτές αυτούς που μας έφεραν εδώ.

Μας θέλουν "ζωντανά" μιας δημοκρατίας σιωπής και υπακοής, μιας δημοκρατίας μονοδρόμων και τηλεοπτικής διακυβέρνησης. Μιας δημοκρατίας που οι ίδιοι μπορούν να βιάζουν κατά συρροή, πότε με νόμους περί ευθύνης υπουργών και πότε εκχωρώντας το δικαίωμα σε έναν εξωκοινοβουλευτικό να υπογράφει δεσμευτικές για τη χώρα συμβάσεις, χωρίς να ενημερώνει τη βουλή.

Αυτή είναι η δημοκρατία τους και σε αυτήν δεν χωρούν αγανακτισμένοι πολίτες, μόνο αγανακτισμένοι με την αγανάκτηση των πολιτών, πολιτευτές, βουλευτές και αντιπρόεδροι, που ακόμα δείχνουν ανήμποροι να καταλάβουν πως οι αγανακτισμένοι είναι αυτοί που τους έστειλαν στη βουλή και αυτούς οφείλουν να υπηρετούν και όχι τις κομματικές τους πατρίδες.

Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν.

Εμείς αρκετά κοιμηθήκαμε. Σε βαθμό αγανάκτησης.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More