12.17.2013

Live από τη Λαϊκή

Χρονιάρες μέρες έρχονται. Περιμένω με ανυπομονησία τα ρεπορτάζ από τη Βαρβάκειο και το Καπάνι, λόγω των τελευταίων μεταρρυθμίσεων στα κριτήρια των δεικτών κατανάλωσης.

Έγινε δηλαδή γνωστό πως οι δείκτες σύγκρισης της κατανάλωσης κρίθηκε αναγκαίο να αναθεωρηθούν βάσει μνημονίου, επειδή είμαστε υπεραπασχολούμενοι τεμπελχανάδες και υποαμοιβόμενοι κοπρίτες και καλά να πάθουμε.

Μέτρο σύγκρισης με τις άλλες χρονιές δεν είναι πλέον οι τιμές της γαλοπούλας και της σκωταριάς, αλλά αυτές της θρούμπας, του σπαθόχορτου (που τσίμπησε λίγο σε σχέση με πέρσι, το παραδέχτηκε μέχρι και ο Pretender), της κουκουνάρας και του σανού με ονομασία προέλευσης.



Του σανού, που βάσει νέας απαίτησης φίλων εταίρων και συμμάχων, αντικαθιστά το σούσι ως εθνικό μας πιάτο.

Δυσκολία προέκυψε με τα νέα κριτήρια αξιολόγησης του βιοτικού επιπέδου, αφού στοιχεία παλιών ετών δεν υπάρχουν για σύγκριση, επειδή τα ¨τρόφιμα¨ αυτά έως πέρυσι, τα χρησιμοποιούσαμε για να παχαίνουμε τα ζωντανά, που παραδοσιακά την πληρώνουν τέτοιες μέρες.

Αναγκαία κρίθηκε η σύσταση του Παρατηρητήριου Τιμών Ζωοτροφών για την συλλογή των απαραίτητων στοιχείων.

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις οι τιμές κρίθηκαν υψηλές, με αποτέλεσμα να επιβληθεί έκτακτη εισφορά στα μποστάνια και τις αυλές άνω των 2,17 τ.μ. με ζαρζαβατικά.

Η είδηση προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Στη λαϊκή αγορά Κολοπετεινίτσας με το που τέλειωσαν τα φιρίκια Αγουλινίτσας, αντέδασε σπασμωδικά η Διεθνής της Χρηματαγοράς, κλονίστηκε ο δείκτης Mulele Mumboto της Δυτικής Ζάμπια, με συνέπεια νέα αύξηση του δικού μας χρέους.

Στο εσωτερικό, φανερές είναι οι επιφυλάξεις των καταναλωτών για το κόστος του γιορτινού τραπεζιού, (για όσους δεν έχουν ακόμη κάψει την επίπλωση του σπιτιού τους), ή του γιορτινού πατώματος, (για όσους ακόμη έχουν έστω τα σπίτια τους).

Ανήσυχοι είναι και οι χασάπηδες γιατί φέτος όλα τα ζωντανά φέξανε. Βλέπετε, το βάσει μνημονίου ¨ευθυγραμμισμένο, ευέλικτο, εξορθολογισμένο¨ διαιτολόγιό μας, συμπίπτει με αυτό των κατσικοπροβάτων, με αποτέλεσμα να ανέβει η ζήτηση και να ακριβύνουν οι περσινές ζωοτροφές και φετεινή εθνική δίαιτα.

Πολλοί παραγωγοί αναφέρουν πως βρίσκουν πιο συμφέρον να δίνουν στα ζωντανά από ένα τάληρο για να τρώνε σε all you can eat salad bars, παρά να αγοράσουν ένα δεμάτι σανό.

Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, από τις αρχές του μήνα στην εξοχή και υπό τον αίθριο ουρανό, πλακώνονται κάτισχνοι καταναλωτές εναντίον συνασπισμένων πουλερικοαιγοπροβάτων, για δυό καντάρια άχυρο.

Αυτό το μπαΐρι ήταν του παππού μου υποστηρίζουν οι μεν. Ήταν και του παππού μας που φάγατε πρόπερσι βελάζουν οι δε. ¨Αυτό το χόρτο είναι δικό τους και δικό μας¨ παίζουν οι Locomondo και είναι το hit των Χριστουγέννων, για τις ανάγκες του οποίου θα κυκλοφορήσει και διασκευή σε δημοτικό.

Τσάμικος με ζουρνάδες και τσαμπούνες για την Ελλάδα και καρσιλαμάς ατζέμικος με ορχήστρα πνευστών για το εξωτερικό.

Την επιμέλεια της δημοτικής εκδοχής έχει ο πρώην αντιπρόεδρας που τέτοιες διασκευές τις κατέχει από την εποχή που τραγουδούσε στο κουτούκι του Γκένσερ.­

Περνάμε τώρα στην υπόλοιπη επικαιρότητα. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως δεν προτίθεται να λάβει τα νέα μέτρα που πήρε ή πρόκειται να πάρει…

(rewrite)

8.07.2013

Προσδεθείτε, απογειωνόμαστε!

Ένα δύο, ένα δύο… φου…φου…

Σας ομιλεί ο κυβερνήτης του αεροσκάφους. Όπως έχω προβλέψει -από τον Απρίλιο- ¨καβατζάραμε τον Ιούνιο¨. Ακόμη και ο πιο κακόπιστος, μπορεί να το εξακριβώσει, διότι πιάσαμε Αύγουστο.

Πρόκειται καταφανώς για ένα ακόμη success story. H κυβέρνηση πάντως δεν επαναπαύεται στις δάφνες της και εργάζεται συντονισμένα για την έγκαιρη άφιξη του Σεπτέμβρη, που προβλέπεται να γίνει μέσα στις ημερομηνίες που ενέκρινε η τρόικα, μετά την τελευταία μας σκληρή διαπραγμάτευση.

Τα σχετικά υπομνήματα έχουν κατατεθεί εγκαίρως και πιστεύεται πως όλα θα εξελιχθούν ομαλά, κυρίως επειδή ο Σεπτέμβρης συμπίπτει συμπτωματικά να είναι και μήνας παχέων εισπρακτικών αγελάδων κι έχουμε φούριες.

Την στιγμή αυτή αγαπητοί επιβάτες, αφού ¨καβατζάραμε τον Ιούνιο¨, έχουμε μπει στον διάδρομο όπου θα τροχοδρομούμε Ιούλιο και Αύγουστο –για να πάρουμε πολλή φόρα- και να περάσουμε στην απογείωση του Σεπτεμβρίου, Θεού θέλοντος και Σόϊμπλε επιτρέποντος.

Φως φανάρι λοιπόν, το Σεπτέμβρη θα πετάμε στα 10.000 πόδια αέρος κοπανιστού, και θ’ αγναντεύουμε από ψηλά με το μετέωρο βλέμμα του λωλού, την απογείωση της ανάφτυξης. Σε το λέω, για να μη λες μετά πως δε σε το είπα.



Απογειωνόμαστε. Παρακαλούμε προσδεθείτε, μη καπνίζετε και μη λύσετε –ούτε για πλάκα- τη ζώνη αφελείας σας.

7.25.2013


Πρέπει να τηρήσουμε κατά γράμμα τις δεσμεύσεις τους, ώστε να "κλειδώσει" επιτέλους η πορεία σύγκλισής μας με την κατήφεια.

7.24.2013

Όταν η ανεργία βαφτίζεται κινητικότητα, οι μακροχρόνια άνεργοι θεωρούνται υπερκινητικοί;

7.05.2013

Χρόνος


7.01.2013

Τσικλιντάν



Έχει σταματήσει να τους ακούει. Μήπως έχει σημασία; Πίσω από το ασταμάτητο μπούρου μπούρου στις οθόνες και τις ίδιες βλοσυρές φάτσες, βλέπει τους αρχικούς του φόβους να επαληθεύονται.

 Όσο και να θέλει να πιστέψει ότι είναι για το καλό της πατρίδας, να χάνει τα νιάτα της με καθημερινές αιμοπτύσεις στα τέσσερα σημεία, δεν του βγαίνει. Κι όταν χάνεις τέτοιο δυναμικό, διπλή η ζημιά.

Χάνεις πολίτες, που με την κατάρτιση το ταλέντο και την όρεξή τους, ξέρουν θέλουν και μπορούν να βγάλουν το κάρο μας από αυτό το ανακυκλούμενο success story.

Κι αφήνεις να χαθούν νιάτα, χώρα ασθενής που της έκοψαν τη μετάγγιση με σφρίγος και την κρατούν στη ζωή με οικονομικά φακιρικά, γενόσημα και πλάσμα αίματος τύπου 0 εις το πηλίκον.

Κάθε τόσο, ένα καινούριο μέτρο που πνίγει, «κλειδώνει». Ό,τι έχει αδικία, αδικία και αδικία, κλειδώνει. Κλειδώνουν σπίτια, επιχειρήσεις, ανεργία.

Ξεκλειδώνουν -είπα ξείπα- για να κλειδώσουν σφιχτότερα στη συνέχεια. Ανοίγουν για παράδειγμα στις -όχι τόσο σπάνιες- έκτακτες περιπτώσεις, όπου πρέπει να κλείσει νέα τρύπα, οφειλόμενη σε λάθος μαθηματικά αυτών που έχουν το κοντρόλ του ταμείου μας. Την κάτσαμε. Κλείδωσε.

Στόχος μας ένας σε κάθε σπίτι να έχει δουλειά, ώστε οι άλλοι με τα 490 ευρώ που θα πληρώνεται θα κάααααθονται. Κλείδωσε. Το σώσαμε κι αυτό. Τι άλλο έχει μείνει για σώσιμο; Οι αναπνοές. Πόσες ανάσες τη μέρα; Επί τόσο, τόσο, συν μια προσαύξηση επειδή έτσι γουστάρουμε, ορίστε ο λογαριασμός, περάστε από το γκισέ για τα περαιτέρω.

Φίλοι καλούνται να πληρώσουν τις μαθηματικές ταρζανιές των ξένων τσάρων και των εγχώριων τσάρεβιτς, με ποσά που θα σκεφτόσουν να τα επιβάλλεις στο Λουξεμβούργο, όχι στην ψωρογιώργαινα, φοραντώναινα. Κοιτάζουν τους λογαριασμούς και γελάνε από νεύρα.

Οι παπαγάλοι βγήκαν στο κλαρί. Είναι, λέει, για το καλό του τόπου να ρημάξει, ώστε μετά άμωμος, ανέστιος και μπατίρης να αναστηθεί και να ανέλθει στους ουρανούς της δυναμικής οικονομίας, της ανάπτυξης και –μη ξεχνιόμαστε!- της προοπτικής.

Κι έτσι, απ’ τα κόκαλα βγαλμένος, θα είναι ισότιμος παίκτης στην τοξική οικονομία των τσακαλιών.

Δεν τους ακούει πια, τα λόγια τους είναι ένα ματζίρικο εσχατολογικό μπουρμπούρ.

Καμιά φορά μόνο, πιάνει σκόρπιες λέξεις, συνήθως τις δυσοίωνες, γιατί τότε οι φωνές τους γίνονται πιο ευδιάκριτες, λες και προσπαθούν να σου καρφώσουν τη μιζέρια μονόδρομο στο κούτελο.

Έφτασε ν’ ακούει πως γίνεται επένδυση και αντί να χαίρεται, κουμπώνεται. Το ψάχνει δυό φορές. Είναι από συνήθεια έτοιμος να καταπιεί μια καταστροφή αμάσητη, αλλά την καλή είδηση τη φιλτράρει.

Τελικά θα γίνει ο ΤΑΠ ή θα έχει επιφυλάξεις το… Ούταρ Πραντές και θα χαλάσει κι εδώ η δουλειά; Το κλειδώσαμε;

Σκάσε και κολύμπα. Κολυμπάς; Φόρο για τα βατραχοπέδιλα. Δε φοράς; Πρόστιμο γιατί δεν φοράς βατραχοπέδιλα. Ο φόρος στα μπρατσάκια του μωρού ένα ευρώ. Για τα τρία μωρά χίλια ευρώ. Θα τα κρατήσεις όλα;

Τσικλιντάν!


4.04.2013

Η μιζέρια ως μονόδρομος


Παραμένει άξιο απορίας πως γίνεται να περιμένεις να βγουν σωστές οι εκτιμήσεις σου, όταν έχουν βασιστεί σε προβλέψεις ενός «προγράμματος» που σύμφωνα με τους ανθρώπους(;) που το εκπόνησαν, είναι λάθος.

Αυτό μόνο η οικονομική μεταφυσική μπορεί να το απαντήσει, αυτή που σου λέει πως πρέπει να πεινάσεις για να φας, να πεθάνεις για να ζήσουν οι αγορές που έχουν ποντάρει στην δυστυχία σου.

Και οι εδώ εντολοδόχοι τους, να προσπαθούν να σε πείσουν πως είναι για καλό να αφήσεις το γονιό σου χωρίς φάρμακα, το παιδί σου χωρίς σχολείο και αύριο, το γείτονά σου χωρίς δουλειά, για να ηρεμήσουν οι «αγορές» την στιγμή που κερδίζουν από αυτή τη μιζέρια. Και στην επιβάλλουν γι' αυτό το λόγο. Επειδή κερδίζουν.

Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος ύπαρξης αυτών των αγορών. Το κέρδος με κάθε θυσία των άλλων. Μονά ζυγά κερδίζουν.

Και έχεις τους εδώ, κάθε που 'ρχεται η τρόικα να τρέχουν αλλόφρονες και την τελευταία στιγμή –οι νοικοκυραίοι- να βρουν επιπλέον πόρους για να καλύψουν τις τρύπες που διαιωνίζουν την ομηρία μας και που ήταν γνωστό μήνες και χρόνια μπροστά πως θα προκύψουν.

- Με το παρδόν, δε μου πιτύχανε οι υπολογισμοί εμού του φτυχιούχου του LSE, οπότε ξηλώσου προνομιούχε άνεργε, υπέρ αναξιοπαθούντων τοκογλύφων, τσακαλιών, ορνέων και των ευρύτερων αντικοινωνικών δυνάμεων. ΄Ιτε λιμοκτονούντες υπέρ πυλώνων της ελεύθερης οικονομίας υπόδουλοι λαοί. Νυν υπέρ πάντων ο Αγών Μου.

Σου πετάνε και ένα «είναι μονόδρομος» αυτή η… πολιτική και πως δε γίνεται να αλλάξει αν θέλουμε να πληρωθούμε μισθούς και συντάξεις και μπλα μπλα μπλα, αμολάνε και πέντε μαϊντανούς -με άγνοια κινδύνου- να τρομάζουν τον κόσμο στα πάνελ και περιμένουμε τρεις μήνες μέχρι να ξανάρθουν οι φίλοι σύμμαχοι και εταίροι να μας πιούνε το αίμα.

Είναι τέτοια η αξία της… πολιτικής που ακολουθούμε, που θεωρούμε μονόδρομο -και συμβιβαζόμαστε με την εικόνα- Άνθρωποι να ψάχνουν σε κάδους σκουπιδιών για αποφάγια, παιδιά να λιποθυμούν, άρρωστοι να πεθαίνουν από… συνάχι και γέροι να ζητιανεύουν τον αγώνα μιας ζωής.

Τέτοια αριθμολαγνεία - τάχα μου πολιτική - να τη βράσω.

Όταν άνθρωποι πεθαίνουν από παθήσεις του 18ου αιώνα, όταν έφηβοι δεν μπορούν να ονειρεύονται, όταν πολίτες στην πιο παραγωγική τους ηλικία περνάνε στ' αζήτητα μιας οικονομίας που συσσωρεύει υπερκέρδη από τη μιζέρια και υπαγορεύει οικονομικές πολιτικές –αντί να συμβαίνει το αντίθετο- αυτό δεν είναι δρόμος προς την ανάκαμψη. Αυτό είναι αποδοχή της μιζέριας. Μονόδρομος προς το μεσαίωνα.

Μονόδρομος είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μονόδρομος είναι η ελευθερία. Μονόδρομος είναι η κοινωνία να βοηθά τους βλαστούς της ν' ανθίσουν και να τους κρατήσει εδώ, για να την πάνε πιο μπροστά.

Μονόδρομος είναι η καλπάζουσα προς τα εμπρός κοινωνία να βοηθά αυτούς που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της, κι' όχι να τους αντιμετωπίζει σα βάρος. Μονόδρομος είναι η ανθρωπιά.

Τα άλλα είναι σοκάκια γύρω από την Τρούμπα τοξικών αγορών, όπου νταβατζήδες μαχαιροβγάλτες και άλλα λουλούδια, βγάζουν χώρες στη βίζιτα.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More