Απορημένοι και αμήχανοι δείχνουν οι πολιτικοί με την διόγκωση και την επιμονή -κυρίως-του κινήματος των αγανακτισμένων.
Μια ακόμη απόδειξη της απόστασης που τους χωρίζει από την ψυχοσύνθεση του Έλληνα που ζει εκτός Καιμάν και εντός Ελλάδας.
Δηλαδή τι περίμεναν όταν αποφάσιζαν να πετάξουν μια γενιά στα αζήτητα, ένα εκατομμύριο νοικοκυριά στην ανέχεια, χιλιάδες επαγγελματίες στην φθορά του ατελέσφορου δωδεκάωρου και την απόγνωση του λουκέτου; Να τους βραβεύσουμε; Βραβεύτηκε ο Γιώργης από τους Γερμανούς τραπεζίτες, φτάνει.
Καταβάλουμε χωρίς τελειωμό έκτακτες εισφορές σε ζωές, η χώρα μας στραγγίζεται από το ταλέντο ορμή και φαντασία των νέων της που την εγκαταλείπουν μαζικά, αφού τους πετάξαμε έρμα στη θάλασσα της μετανάστευσης για να σώσουμε ένα καράβι που -μόνη βεβαιότητα της τρελής πορείας του, είναι ότι- τελικά θα τσακιστεί στα βράχια.
Απορούν με την αγανάκτησή μας και την ίδια στιγμή προφυλάσσουν με λοβιτούρες και συντεχνιακά στεγανά τους υπεύθυνους της κατάντιας της χώρας ενώ έχουν την απαίτηση από εμάς να τους κοιτάμε απαθείς από τους καναπέδες μας, να ξεπουλούν κάθε πόντο της Ελλάδας και κάθε ελπίδα της, με διαπραγματευτές αυτούς που μας έφεραν εδώ.
Μας θέλουν "ζωντανά" μιας δημοκρατίας σιωπής και υπακοής, μιας δημοκρατίας μονοδρόμων και τηλεοπτικής διακυβέρνησης. Μιας δημοκρατίας που οι ίδιοι μπορούν να βιάζουν κατά συρροή, πότε με νόμους περί ευθύνης υπουργών και πότε εκχωρώντας το δικαίωμα σε έναν εξωκοινοβουλευτικό να υπογράφει δεσμευτικές για τη χώρα συμβάσεις, χωρίς να ενημερώνει τη βουλή.
Αυτή είναι η δημοκρατία τους και σε αυτήν δεν χωρούν αγανακτισμένοι πολίτες, μόνο αγανακτισμένοι με την αγανάκτηση των πολιτών, πολιτευτές, βουλευτές και αντιπρόεδροι, που ακόμα δείχνουν ανήμποροι να καταλάβουν πως οι αγανακτισμένοι είναι αυτοί που τους έστειλαν στη βουλή και αυτούς οφείλουν να υπηρετούν και όχι τις κομματικές τους πατρίδες.
Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν.
Εμείς αρκετά κοιμηθήκαμε. Σε βαθμό αγανάκτησης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου