Σκέψου λέει, αυτό να 'ναι το colpo grosso του Γιωργάκη και ξαφνικά να γίνει Γιώργαρος. Γιά φαντάσου φαντασία δηλαδή. Είναι κι' αυτό ένα σενάριο. Μακιαβελικό, άρα παίζει.
Έχοντας πάρει χαμπάρι πιά όλοι μας πως οδεύουμε προς τόπον χλοερόν ως χώρα, ξεπουλημένη μέχρι τρίτη γενεά -γενιές included, με χονδροειδέστατους επικυρίαρχους στο σβέρκο μας, με τον κόσμο στα όρια της αντοχής και της ανοχής του, να απαιτεί βιώσιμη λύση για έξοδο από το αυτό το χάλι, ο Γιώργης -λέει- ν' αρπάξει τη συγκυρία απ' τα μαλλιά και κάνει εκείνα που χρειάζεται ο τόπος για να βγει από το σκοτάδι.
Να τολμήσει δηλαδή να τα βάλει με τα σπλάχνα του κόμματος, τις αργομισθίες, τα γελοία επιδόματα, τις προκλητικές συντάξεις, την συζητήσιμη παραγωγικότητα. Να πιάσει -λέει- την μόνιμα διογκούμενη φοροδιαφυγή και να κόψει τον λώρο των κυβερνήσεων με το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο της χώρας, που συνεχίζει να κάνει το Γερμανό τουρίστα και καλοταϊσμένο από δεκαετίες ανεμοδανείων και προνομίων, περιμένει ν' αγοράσει την Ελλάδα κοψοχρονιά.
Ποιός θα τολμήσει να του πει κουβέντα με τον κόσμο να βράζει από οργή κατρακυλώντας στην ανέχεια, την ανεργία σε απανωτά limit up και τη χώρα κρεμασμένη στο μανταλάκι προς πώληση; Άγαλμα θα του κάναμε.
Αν άρπαζε τώρα τον ταύρο από τα κέρατα, θα σώζαμε τη χώρα. Χώρια που θα παίρναμε την πιό γλυκειά εκδίκηση από τις αγορές, που ποντάρουν άγρια στη χρεωκοπία μας. Θα οδήγούσαμε όλα αυτά τα όρνεα στην δική τους πτώχευση. Ηδονή. Τι σου κάνω μάνα μου;
Αμ τ' άλλο; Θα ανάσταινε το ΠΑΣΟΚ για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Με νέο αίμα, φρέσκο και απαλλαγμένο από τα νταβατζηλίκια του έμμισθου οπαδισμού, που θα μας αδειάσει τη γωνιά μόλις κοπούν τα μπικικίνια. Μεγαλείο!
Η συγκυρία είναι ιδανική. Αν την εκμεταλλευτεί, θα δίνουν στις πλατείες των αγανακτισμένων τ' όνομά του.
Αν όχι, θα μείνει στην ιστορία σαν αυτός που μπορούσε, αλλά κιότεψε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου