11.22.2010

Αγάλλου Παπαριστάν! Σωθήκαμε!

Κώστας Μητρόπουλος, Ημερολόγιο Pirelli 1986

Μειώσαμε το έλλειμμα, πανηγυρίζει η κυβέρνηση εκλιπαρώντας την ευγνωμοσύνη του έθνους για την επίτευξη του περιπόθητου στόχου, λες και συνέβη αναίμακτα. Σα να βγάλανε από το μούσκιο λεφτά από αυτά που φάγανε μαζί και καθάρισαν για πάρτη μας.

Το ίδιο πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί στην κυβέρνηση, επικρατεί και μεταξύ των ανέργων που τώρα έχουν ακόμα μεγαλύτερη παρέα, αφού το Παπακωνσταντίνειο οικονομικό θαύμα μας στοίχισε καμμια τριακοσαριά χιλιάδες θέσεις εργασίας και ένα αναθεωρημένο επι τα χείρω έλλειμμα κατά κάποια ψωροδίς. Λεπτομέρειες.

Τι είναι κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι μπροστά στην σπουδή μας να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, απέναντι στις αγορές που μας οδήγησαν εδώ, με τη συνδρομή πολιτικών φυσικά, που κατά περίεργο(;) τρόπο, είναι όλοι περήφανοι για τις περιόδους που τα κόμματά τους κυβέρνησαν τον τόπο, οδηγώντας μας σ' αυτό το χάλι.

Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στα funds που έχουν ποντάρει στην χρεωκοπία μας, θυσιάζουμε καμμιά διακοσαριά χιλιάδες εργαζόμενους στην καθησιά, ώστε ευχαριστημένος ο Δίας Μαμμωνάς να διατάξει τον Αίολο τρόϊκα να φυσήξει ούριους ανέμους ελεύθερων αγορών προς περαιτέρω αφαίμαξη λαών, του δικού μας μη εξαιρουμένου.

Όπως αντιλαμβάνεστε, ο σκοπός της αποκατάστασης της ηρεμίας των... αγορών -γιατί όταν είναι ταραγμένες είναι αδύνατον να χωνέψουν τόσες ζωές που τους ρίχνουμε στον καταπιώνα ταυτόχρονα- είναι πρώτιστα εθνικός, άσχετα αν στο μεταξύ και μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε πάψει να υφιστάμεθα ως χώρα.

(Το χειρότερο; μέχρι τότε θα μας έχει αφήσει γειά ο Θόδωρας που δεν αντέχει το δημιούργημά του -το Παπαριστάν- και θα είμαστε πεντάρφανοι από την απώλεια αυτού του πολιτικού κολοσσού εις τας τόσο κρισίμους δια το έθνος στιγμάς).

Κάποτε, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Α', είχε πει για τα οικονομικά μας πως ενώ οι αριθμοί ευημερούν, ο λαός υποφέρει. Κάποιες δεκαετίες αργότερα, τα νούμερα δεν βγαίνουν ούτε απο 'δω, ούτε απο 'κει, καθώς η αριθμητική εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από μαθητευόμενους -πλην όμως περήφανους για το έργο τους- τσάρους της οικονομίας και ο λαός εξακολουθεί να υποφέρει τα αποτελέσματα του κομπογιαννιτισμού.

Αγάλλου Παπαριστάν! Νενικήκαμεν μηδέν-μηδέν!

Deja vu


Διαχρονικός Μητρόπουλος.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα στο Παπαριστάν. Από το ημερολόγιο της Pirelli για το... 1986.

11.21.2010

Απειλεί(;) να φύγει ο Θόδωρας

Αρνείται λέει ο Θόδωρας να είναι πολίτης της χώρας της παπάρας.

Και γιατί δεν μας αδειάζει τη γωνιά; θα μπρούσε να πει κάποιος, αλλά θα ήταν σα να παίζαμε με τη φωτιά. Θα ήταν τεράστια εθνική απώλεια αν πραγματοποιούσε την απειλή του ο αντιπρόεδρος και μας άφηνε χωρίς τις καίριες παρεμβάσεις του, αυτές τις δύσκολες για τον τόπο στιγμες.

Δυσθεώρητο το μέγεθος τις απώλειας αν μέναμε -τέτοιες ώρες!- χωρίς τα σχόλια του Θόδωρα. Ποιός θα μας υπενθυμίζει π.χ. ότι μαζί τα φάγαμε; Και ποιός θα το γυρίζει απ' τον τσάμικο στον καλαματιανό, με πομφολυγικές πιρουέτες, όταν καλείται να απαντήσει πως γίνεται ενώ τα φάγαμε μαζί, να πεινάμε χώρια;

Κάποιοι κακεντρεχείς θα πούνε ότι αυτά -τα περι παπάρας- τα λέει, γιατί σιγά σιγά την παίρνει χαμπάρι ότι ο καιρός που οι παπαριές περνούσαν εκπνέει, οπότε -ακόμη και αυτός ο Θόδωρας- αντιλαμβάνεται ότι λόγω ανεργίας θα πρέπει να αναζητήσει άλλο παχνί.

Το δικό μας άλλωστε δεν παρουσιάζει πλέον κανένα πρακτικό ενδιαφέρον, ξεκοκκαλισμένο μέχρι τους μεντεσέδες, και μ' εμάς τους υπόλοιπους να τη σπάμε κι' από πάνω με τις παπαριές μας, στον αντιπρόεδρα.

Όπως και να' χει πάντως, όταν ο Θόδωρας μιλάει περί παπάρας, εγώ τον ακούω με θρησκευτική ευλάβεια. Ο άνθρωπος είναι βαθύς γνώστης και είμαι ο τελευταίος που θα θέσω σε αμφισβήτηση τις βαθυστόχαστες παπαριές του αντιπρόεδρου του Παπαριστάν.

Κι' εμείς πάντως Τεό, μη νομίζεις πως στριμωχνόμαστε για το ποιός θα μείνει τελευταίος για να κλείσει την πόρτα στο Παπαριστάν που βαράει φαλημέντο, επειδή ο κάθε παπάρας παριστάν' τον πολιτικό. (Και εμείς οι πιό παπάρες τον ψηφίζουμε).

Ώρα καλή στην πρύμνη σου Θόδωρα και να βλεπόμαστε σπανίως.

11.08.2010

Γοτθικό χιούμορ και Γερνανική τεχνολογία.


Βραβείο απεικονίζον τέσσερα πράσ(σε)ινα άλογα, που τραβούν μία άμαξα με υπερήφανον αναβάτη, κραδαίνοντα το επίσης υπερήφανον λάβαρον της Μετά Μνημόνιον Αλήθειας, ο οποίος μαστιγώνει με χαρακτηριστική γοτθική λεπτότητα τα δύσμοιρα ζωντανά του Θεού -διότι βιάζεται να κερδίσει γωνιακό γραφείο εκ δεξιών του οξαποδώ- απένειμε ο σαράφης μας, στον άνθρωπό του στην Αθήνα.

Το παρέλαβε, περιχαρής για το χτύπημα στην πλάτη ο άνθρωπός μας και έσπευσε να το απονείμει σε εμάς, αναγνωρίζοντας τον συμβολισμό με την πρώτη ματιά.

Τα τέσσερα άλογα είναι προφανές ότι συμβολίζουν εξ αριστερών προς τα δεξιά –κατά πως πάμε- τον νέο, τον άνεργο, τον μικρομεσαίο, τον συνταξιούχο.

Το άρμα-κράτος που σέρνουν τα τέσσερα αλόγατα βρίσκεται κολλημένο στη λάσπη -λεπτομέρια η οποία δυστυχώς δεν απεικονίζεται στο βραβείο- δι΄αυτό και ο μόνιμος αναβάτης υποχρεούται -δεν θέλει αλλά τι να κάμει- να μαστιγώνει αλύπητα τα υποζύγια, ώστε να φτάσουμε -όσοι φτάσουμε- στην ώρα μας, για την καταβολή της επόμενης τοκογλυφικής δόσης.

Οι Γερμανοί αποδεικνύονται εσχάτως πολύ καλαμπουρτζήδες. Μας έχουν δροσίσει με τα καλά τους λόγια και του γοτθικού τακτ σχόλια των πολιτικών, των περιοδικών και διαφόρων ΜΜΕ της φίλης, συμμάχου και εταίρου, με αφορμή την κρίση.

Πραγματικά αισθάνομαι πολύ καλά που σε αυτή την δύσκολη για τον τόπο μου ώρα, έχω συμπαραστάτη μου έναν φίλο αυτής της αξίας.

Επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες, λαμόγια και εν γένει παλιοχαρακτήρες, όμως ματζίρηδες και τρακαδόροι -όρα επανορθώσεις- όπως εκείνοι δεν είμαστε, προτείνω του χρόνου στη ΔΕΘ να έχουμε την Γερμανία τιμώμενη χώρα.

Το περίπτερο να είναι αφιερωμένο στην Γερμανική τεχνολογία αιχμής -εκεί τους πονάει κι' εκεί μας κάνουν τον ενάμιση- όπου θα παρουσιάσουμε τα τελευταία επιτεύγματά της.

Θα παρουσιάσουμε το C4I για παράδειγμα, που ενώ δεν λειτούργησε ποτές, σήμερα δανειζόμαστε -όπως δανειζόμαστε- από τους Γερμανούς, για να τους αποπληρώσουμε τον ματρακά.

Θα μπορούσαμε επίσης να παρουσιάσουμε το νέο σύστημα στόχευσης του άρματος Leopard που παραλάβαμε και λέγεται πως εσένα βλέπει, εμένα κοιτάζει.

Κεντρικό έκθεμα θα πρέπει να είναι το παγκοσμίως πρωτότυπο υποβρύχιο που γέρνει και που μας διαβεβαίωσαν οι... μαστοράντζες ότι δεν πρόκειται να πνίξει τα παιδιά (τους).

Το κτίριο στο οποίο θα εκτεθούν αυτά τα αριστουργήματα της σύγχρονης γερμανικής τεχνολογικής σκέψης, να χτίσει Γερμανός αρχιτέκτονας με κλίση ανάλογη αυτής των υποβρυχίων, ώστε να υπάρχει μία στοίχιση και μια τάξη, πράγματα που γοήτευαν ανέκαθεν τους φίλους μας.

Στην μετώπη του κτιρίου να αναρτηθεί πινακίδα ευμεγέθης, η οποία θα γνωστοποιεί ότι εντός εκτίθενται "Γερνανικά προϊόντα αιχμής".

Να καλέσουμε δε τη Μέρκελ στα εγκαίνια της έκθεσης, όπου θα της χαρίσουμε αγαλματίδιο απεικονίζον το πείραμα των Ημισφαιρίων του Μαγδεμβούργου, όπου οκτώ άλογα -και όχι τέσσερα παρακαλώ- προσπάθησαν να αποκολλήσουν Γότθο τοκογλύφο-βεντούζα από την πλάτη δύσμοιρου, πλην όμως στάθηκε αδύνατο, για να τεκμηριωθεί και επιστημονικώς, ότι λιγούρης δεν αφήνει την κουτάλα, δε πα να τον βαράς με ματσακόνι.

Τι λέτε; θα αρέσει στον Πέτρο τον Γιόχαν και τον Φραντς το καλαμπούρι; Πιστεύω πως ναι. Το' χουν το χιούμορ στο αίμα τους.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More