7.01.2009

Μέχρι να κάνεις εμετό.


Χύθηκε άπλετο φως στο σκάνδαλο της SIEMENS.

Τα φράγκα τα πήρε ο Τσουκάτος, σε ότι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, και το όλον σκάνδαλο αφορά έναν ψωροεκατομμύριο ευρώ, η τύχη του οποίου αναζητείται -και αν είναι δυνατόν να γίνεται αυτή η "κολοσσιαία" έρευνα, για ένα τόσο ευτελές ποσόν.

Τα άλλα που ακούγονται, για 170 με 200 εκατομμύρια που κατέληξαν σε τσέπες πολιτικών, είναι φούμαρα και διαδόσεις των κομμουνιστώνε, και των σοσιαλιστικών ψιττακών.

Στοιχεία που να αποδεικνύουν τέτοιους ισχυρισμούς, δεν προκύπτουν από την μέχρι τώρα έρευνα, η οποία δεν περιλαμβάνει βεβαίως όλα τα στοιχεία, αλλά ποιος έχει την διάθεση -και την τόλμη- να ασχολείται με δευτερεύοντα ζητήματα.

Είναι κάτι σαν ο τρίτος δρόμος για την κάθαρση.

Ζιγκ ζαγκ, μπρος πίσω, πάνω κάτω, γύρω γύρω, μέχρι να κάνεις εμετό.

Ο τρίτος δρόμος προς τον φιλελευθερισμό


Θυμάστε, οι παλιότεροι, όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι μέσω του τρίτου δρόμου για τον σοσιαλισμό, με το τραίνο της αλλαγής;

Και πηγαίναμε και πηγαίναμε μέχρι που αρχίσαμε να έχουμε τις επιφυλάξεις μας για τα ζιγκ - ζαγκ και τις μανούβρες, πήγαμε να τις εκφράσουμε στον τότε μεγάλο τιμονιέρη, και μας είπε:

-Κατεβάτε ρε από το τραίνο της αλλαγής, άμα δεν σας αρέσει να φτυαρίζετε κάρβουνο.

Δεν ξέρω αν τελικά, ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό βρέθηκε τελικά, αυτό που ξέρω είναι ότι στο τέλος του, βρήκαμε έναν Γιάννο, έναν Σημίτη, έναν Πρωτόπαππα, έναν Γιαννίτση και κάποιον Σπράο, που μας είπε ότι για να σωθεί η πατρίς, πρέπει να φροντίσουμε να πεθαίνουμε νωρίτερα.

Γιατί τα σκαλίζω αυτά;

Γιατί μετά τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό η κυρία Σοφία Βούλτεψη φαίνεται πως ανακάλυψε τον τρίτο δρόμο προς τον φιλελευθερισμό, δια του κρατισμού.

Πρότεινε την ενίσχυση των εφημερίδων, με αγορά από το κράτος συνδρομών για λογαριασμό νεαρών αναγνωστών.

Τέλεια.

Μετά την εισφορά υπέρ της ΕΡΤ, τώρα θα έχουμε και εισφορά υπερ Μπόμπολα, Αγγελόπουλου και Τράγκα.

Ο τρίτος δρόμος προς τον φιλελευθερισμό άνοιξε διάπλατα.

Πολιτική: Η τέχνη του εσφικτού


















Ρε παιδιά, όταν λένε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, μήπως θέλουν να πουν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εσφικτού;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλο για σφίξεις μιλάνε.

Σφίξτε τα ζωνάρια, σφιχτός και φέτος ο προϋπολογισμός, σφιχτά τα έσοδα, σφιχτή εισοδηματική πολιτική.

Σφίξ, κάνει καλό, μια ζωή.

Η άσπρη μέρα έχει γίνει κάτι σαν τον παράδεισο. Πέρνα τη σφίξη εσύ, και όταν θα αποδημήσεις στας αιωνίους μονάς, θα γλυτώσεις τη σφίξη, και τους πειραματισμούς των σκιτζήδων.

Αν αποτέλεσμα άσκησης της τέχνης του εφικτού, είναι η κατάστασή μας, τι μας λέει αυτό για τους ασκούντες την πολιτική;

Εφ' όσον κάτι κρίνεται από το αποτέλεσμα, υποψιάζομαι πως δεν προσλάβαμε μαστόρια, αλλά παραγιούς σκιτζήδες.

Άτολμοι, άνευροι, φοβικοί, εξαρτημένοι, ψεύτες.

Το βρίσκεις άραγε εφικτό, όταν βγαίνουν στα μέσα μαζικής εξημέρωσης, κορδωμένοι και περηφανεύονται για το μπάχαλο που δημιούργησαν, να τους σφίξεις πέντε φάσκελα;

Και κατ' ιδίαν να τα σφίξεις... δεν χαλιέμαι.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More