12.24.2010

Μη σου τύχει και χαθείς σε βουνό!

Ένας ρεπόρτερ βρίσκεται σε ορεινό χωριό, γράφοντας για τους κατοίκους του και την καθημερινότητά τους.
Πλησιάζει έναν ηλικιωμένο τσέλιγκα και τον ρωτά:
- Πες μου παππού, ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής σου;
- Ο παππούς χαϊδεύει το μουστάκι του και με βλέμμα γεμάτο νοσταλγία απαντά:
- Θυμάμαι πριν χρόνια, είχε χαθεί στο βουνό ο τράγος του γείτονα. Μαζευτήκαμε καμιά ντουζίνα νομάτοι και μετά από δυό μέρες τον βρήκαμε. Τον βάλαμε κάτω και του πετάξαμε τα μάτια απ’ όξω δυό μερόνυχτα. Περάσαμε υπέροχα.
Καθώς η απάντηση δεν είναι δημοσιεύσιμη, ο δημοσιογράφος τον ξαναρωτά:
- Και ποια ήταν η δεύτερη πιο όμορφη στιγμή στη ζωή σου;
- Μιαν άλλη φορά, χάθηκε στο βουνό η γυναίκα του γείτονα. Μαζευτήκαμε πάλι, ψάξαμε όλο το βουνό 3 μέρες και όταν τη βρήκαμε τη βάλαμε κάτω και στέναξαν οι λόγγοι για 3 μέρες. Περάσαμε πολύ ωραία.
Ο δημοσιογράφος βλέποντας πως οι απαντήσεις που παίρνει δεν είναι πρέπουσες, αλλάζει τροπάρι:
- Ποια ήταν η πιο άσχημη στιγμή στη ζωή σου; Ρωτά τον παππού.
- Ασ’ τα παιδάκι μου, λέει με σκοτεινό βλέμμα. Μια φορά χάθηκα δυό βδομάδες στο βουνό…

12.16.2010

Φουκουγιάμα και μπλέ μόρια

Εκείνος ο μαλάκας ο Φουκουγιάμα που έγραψε για "Το τέλος της ιστορίας", που είναι τώρα για να γράψει για το τέλος της προϊστορίας; (Do u get my drift or what?)

12.06.2010

Κοιμήσου και παράγγειλε η Βόννη τα παιδιά σου.

(Αφήγημα για χορωδία τριών και ορχήστρα διαφόρων funds)

Τώρα, που το νερό έχει φτάσει στα γόνατα των ενοίκων του άνω καταστρώματος, που πετάμε έρμα στη θάλασσα της ελαστικής ημιαπασχόλησης και της all weather ανεργίας τους νέους της χώρας αποστερώντας την Ελλάδα από το νεανική τους δύναμη, ταλέντο, διάθεση, ίσως έχει φτάσει η ώρα με ειλικρίνεια να τους πούμε γιατί μοιράσαμε τρεις δεκαετίες της μοναδικής τους ζωής, για δυό γαϊδουριώνε το άχυρο.

Τώρα, που ξαναζούμε μέρες του ‘60 όπου η χώρα αποχωριζόταν τα παιδιά της με καθημερινές αιμοπτ(ή)σεις προς τις «φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές», δικαιούνται να μάθουν γιατί αντί για εφαλτήρια, τους δίνουμε εισιτήρια άνευ επιστροφής. Μη μου πεις πως μετά από αυτά που είδαν τα ματάκια τους εδώ, θα ξαναγυρίσουν να φάνε στη μάπα τα καραγκιοζιλίκια μας, που πήραμε ένα εκλογικό βιβλιάριο –παρεμπιπτόντως, εμείς έχουμε μόνο αυτό το βιβλιάριο κε αντιπρόεδρε- και πήγαμε ντογρού και αγεληδόν σε έναν έτσι, που χάραξε κάποιος τέτοιος.

Στην αρχή από αγνή πολιτική πεποίθηση και, ω νεότης, την πίστη ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Συνεχίσαμε όμως με οπαδικό μονοχνωτισμό, αιχμάλωτοι στα λόγια –λόγια, λόγια- μας και ελάχιστοι στο να παραδεχτούμε ότι η ρότα ήταν στραβή και πως ο γιαλός ήταν μια χαρά, ευχαριστώ.

Φάγαμε "τυρί" με εφιάλτες και χρωματοφρουρούς, ενταχθήκαμε, πλακωθήκαμε στου διαφορετικού χρώματος καφενέδες, κόψαμε καλημέρες με φίλους κι΄αδελφούς.

Εκεί, μεσοπέλαγα, ήρθε η πρώτη λυπητερή. Ο διημερεύων πρωθυπουργός μας είπε πως ο καθένας μας χρωστούσε 1.000.000 δρχ. Το μαγαζί είχε αρχίσει να μπαίνει μέσα με τα τσαρούχια, από τις καρεκλιές που έπεφταν… για την καρέκλα.

Το βιολί μας εμείς, μέχρι να το κάνουμε εντελώς θερινό, σε σημείο να ψηφίζουμε κυβερνήσεις εντολοδόχους σαράφηδων. Μ’ εκείνα και τούτα, το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» έχει γίνει οικόπεδο προς ¨αξιοποίηση¨.

Σήμερα το ποσό του χρέους που μας αναλογεί, ξεπερνά, σύμφωνα με συνήθεις μπακάλικους υπολογισμούς, τις εκατό χιλιάδες ευρώ κατακεφαληδόν, τριανταμία -μόνο;- φορές περισσότερα από όσα κατά κεφαλήν χρωστούσαμε το τιμημένο ’90.

Συνεχίζουμε ξυλάρμενοι, με τους ίδιους καπεταναίους περήφανους για την πολιτική τους να κομπάζουν, ότι παρέλαβαν τον Έλληνα με χρέος 3.000€ κατά κεφαλήν και μέσα σε είκοσι χρόνια, του έριξαν τριάντα χρόνια χρέους στο κεφάλι.

11.22.2010

Αγάλλου Παπαριστάν! Σωθήκαμε!

Κώστας Μητρόπουλος, Ημερολόγιο Pirelli 1986

Μειώσαμε το έλλειμμα, πανηγυρίζει η κυβέρνηση εκλιπαρώντας την ευγνωμοσύνη του έθνους για την επίτευξη του περιπόθητου στόχου, λες και συνέβη αναίμακτα. Σα να βγάλανε από το μούσκιο λεφτά από αυτά που φάγανε μαζί και καθάρισαν για πάρτη μας.

Το ίδιο πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί στην κυβέρνηση, επικρατεί και μεταξύ των ανέργων που τώρα έχουν ακόμα μεγαλύτερη παρέα, αφού το Παπακωνσταντίνειο οικονομικό θαύμα μας στοίχισε καμμια τριακοσαριά χιλιάδες θέσεις εργασίας και ένα αναθεωρημένο επι τα χείρω έλλειμμα κατά κάποια ψωροδίς. Λεπτομέρειες.

Τι είναι κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι μπροστά στην σπουδή μας να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, απέναντι στις αγορές που μας οδήγησαν εδώ, με τη συνδρομή πολιτικών φυσικά, που κατά περίεργο(;) τρόπο, είναι όλοι περήφανοι για τις περιόδους που τα κόμματά τους κυβέρνησαν τον τόπο, οδηγώντας μας σ' αυτό το χάλι.

Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στα funds που έχουν ποντάρει στην χρεωκοπία μας, θυσιάζουμε καμμιά διακοσαριά χιλιάδες εργαζόμενους στην καθησιά, ώστε ευχαριστημένος ο Δίας Μαμμωνάς να διατάξει τον Αίολο τρόϊκα να φυσήξει ούριους ανέμους ελεύθερων αγορών προς περαιτέρω αφαίμαξη λαών, του δικού μας μη εξαιρουμένου.

Όπως αντιλαμβάνεστε, ο σκοπός της αποκατάστασης της ηρεμίας των... αγορών -γιατί όταν είναι ταραγμένες είναι αδύνατον να χωνέψουν τόσες ζωές που τους ρίχνουμε στον καταπιώνα ταυτόχρονα- είναι πρώτιστα εθνικός, άσχετα αν στο μεταξύ και μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε πάψει να υφιστάμεθα ως χώρα.

(Το χειρότερο; μέχρι τότε θα μας έχει αφήσει γειά ο Θόδωρας που δεν αντέχει το δημιούργημά του -το Παπαριστάν- και θα είμαστε πεντάρφανοι από την απώλεια αυτού του πολιτικού κολοσσού εις τας τόσο κρισίμους δια το έθνος στιγμάς).

Κάποτε, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Α', είχε πει για τα οικονομικά μας πως ενώ οι αριθμοί ευημερούν, ο λαός υποφέρει. Κάποιες δεκαετίες αργότερα, τα νούμερα δεν βγαίνουν ούτε απο 'δω, ούτε απο 'κει, καθώς η αριθμητική εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από μαθητευόμενους -πλην όμως περήφανους για το έργο τους- τσάρους της οικονομίας και ο λαός εξακολουθεί να υποφέρει τα αποτελέσματα του κομπογιαννιτισμού.

Αγάλλου Παπαριστάν! Νενικήκαμεν μηδέν-μηδέν!

Deja vu


Διαχρονικός Μητρόπουλος.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα στο Παπαριστάν. Από το ημερολόγιο της Pirelli για το... 1986.

11.21.2010

Απειλεί(;) να φύγει ο Θόδωρας

Αρνείται λέει ο Θόδωρας να είναι πολίτης της χώρας της παπάρας.

Και γιατί δεν μας αδειάζει τη γωνιά; θα μπρούσε να πει κάποιος, αλλά θα ήταν σα να παίζαμε με τη φωτιά. Θα ήταν τεράστια εθνική απώλεια αν πραγματοποιούσε την απειλή του ο αντιπρόεδρος και μας άφηνε χωρίς τις καίριες παρεμβάσεις του, αυτές τις δύσκολες για τον τόπο στιγμες.

Δυσθεώρητο το μέγεθος τις απώλειας αν μέναμε -τέτοιες ώρες!- χωρίς τα σχόλια του Θόδωρα. Ποιός θα μας υπενθυμίζει π.χ. ότι μαζί τα φάγαμε; Και ποιός θα το γυρίζει απ' τον τσάμικο στον καλαματιανό, με πομφολυγικές πιρουέτες, όταν καλείται να απαντήσει πως γίνεται ενώ τα φάγαμε μαζί, να πεινάμε χώρια;

Κάποιοι κακεντρεχείς θα πούνε ότι αυτά -τα περι παπάρας- τα λέει, γιατί σιγά σιγά την παίρνει χαμπάρι ότι ο καιρός που οι παπαριές περνούσαν εκπνέει, οπότε -ακόμη και αυτός ο Θόδωρας- αντιλαμβάνεται ότι λόγω ανεργίας θα πρέπει να αναζητήσει άλλο παχνί.

Το δικό μας άλλωστε δεν παρουσιάζει πλέον κανένα πρακτικό ενδιαφέρον, ξεκοκκαλισμένο μέχρι τους μεντεσέδες, και μ' εμάς τους υπόλοιπους να τη σπάμε κι' από πάνω με τις παπαριές μας, στον αντιπρόεδρα.

Όπως και να' χει πάντως, όταν ο Θόδωρας μιλάει περί παπάρας, εγώ τον ακούω με θρησκευτική ευλάβεια. Ο άνθρωπος είναι βαθύς γνώστης και είμαι ο τελευταίος που θα θέσω σε αμφισβήτηση τις βαθυστόχαστες παπαριές του αντιπρόεδρου του Παπαριστάν.

Κι' εμείς πάντως Τεό, μη νομίζεις πως στριμωχνόμαστε για το ποιός θα μείνει τελευταίος για να κλείσει την πόρτα στο Παπαριστάν που βαράει φαλημέντο, επειδή ο κάθε παπάρας παριστάν' τον πολιτικό. (Και εμείς οι πιό παπάρες τον ψηφίζουμε).

Ώρα καλή στην πρύμνη σου Θόδωρα και να βλεπόμαστε σπανίως.

11.08.2010

Γοτθικό χιούμορ και Γερνανική τεχνολογία.


Βραβείο απεικονίζον τέσσερα πράσ(σε)ινα άλογα, που τραβούν μία άμαξα με υπερήφανον αναβάτη, κραδαίνοντα το επίσης υπερήφανον λάβαρον της Μετά Μνημόνιον Αλήθειας, ο οποίος μαστιγώνει με χαρακτηριστική γοτθική λεπτότητα τα δύσμοιρα ζωντανά του Θεού -διότι βιάζεται να κερδίσει γωνιακό γραφείο εκ δεξιών του οξαποδώ- απένειμε ο σαράφης μας, στον άνθρωπό του στην Αθήνα.

Το παρέλαβε, περιχαρής για το χτύπημα στην πλάτη ο άνθρωπός μας και έσπευσε να το απονείμει σε εμάς, αναγνωρίζοντας τον συμβολισμό με την πρώτη ματιά.

Τα τέσσερα άλογα είναι προφανές ότι συμβολίζουν εξ αριστερών προς τα δεξιά –κατά πως πάμε- τον νέο, τον άνεργο, τον μικρομεσαίο, τον συνταξιούχο.

Το άρμα-κράτος που σέρνουν τα τέσσερα αλόγατα βρίσκεται κολλημένο στη λάσπη -λεπτομέρια η οποία δυστυχώς δεν απεικονίζεται στο βραβείο- δι΄αυτό και ο μόνιμος αναβάτης υποχρεούται -δεν θέλει αλλά τι να κάμει- να μαστιγώνει αλύπητα τα υποζύγια, ώστε να φτάσουμε -όσοι φτάσουμε- στην ώρα μας, για την καταβολή της επόμενης τοκογλυφικής δόσης.

Οι Γερμανοί αποδεικνύονται εσχάτως πολύ καλαμπουρτζήδες. Μας έχουν δροσίσει με τα καλά τους λόγια και του γοτθικού τακτ σχόλια των πολιτικών, των περιοδικών και διαφόρων ΜΜΕ της φίλης, συμμάχου και εταίρου, με αφορμή την κρίση.

Πραγματικά αισθάνομαι πολύ καλά που σε αυτή την δύσκολη για τον τόπο μου ώρα, έχω συμπαραστάτη μου έναν φίλο αυτής της αξίας.

Επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες, λαμόγια και εν γένει παλιοχαρακτήρες, όμως ματζίρηδες και τρακαδόροι -όρα επανορθώσεις- όπως εκείνοι δεν είμαστε, προτείνω του χρόνου στη ΔΕΘ να έχουμε την Γερμανία τιμώμενη χώρα.

Το περίπτερο να είναι αφιερωμένο στην Γερμανική τεχνολογία αιχμής -εκεί τους πονάει κι' εκεί μας κάνουν τον ενάμιση- όπου θα παρουσιάσουμε τα τελευταία επιτεύγματά της.

Θα παρουσιάσουμε το C4I για παράδειγμα, που ενώ δεν λειτούργησε ποτές, σήμερα δανειζόμαστε -όπως δανειζόμαστε- από τους Γερμανούς, για να τους αποπληρώσουμε τον ματρακά.

Θα μπορούσαμε επίσης να παρουσιάσουμε το νέο σύστημα στόχευσης του άρματος Leopard που παραλάβαμε και λέγεται πως εσένα βλέπει, εμένα κοιτάζει.

Κεντρικό έκθεμα θα πρέπει να είναι το παγκοσμίως πρωτότυπο υποβρύχιο που γέρνει και που μας διαβεβαίωσαν οι... μαστοράντζες ότι δεν πρόκειται να πνίξει τα παιδιά (τους).

Το κτίριο στο οποίο θα εκτεθούν αυτά τα αριστουργήματα της σύγχρονης γερμανικής τεχνολογικής σκέψης, να χτίσει Γερμανός αρχιτέκτονας με κλίση ανάλογη αυτής των υποβρυχίων, ώστε να υπάρχει μία στοίχιση και μια τάξη, πράγματα που γοήτευαν ανέκαθεν τους φίλους μας.

Στην μετώπη του κτιρίου να αναρτηθεί πινακίδα ευμεγέθης, η οποία θα γνωστοποιεί ότι εντός εκτίθενται "Γερνανικά προϊόντα αιχμής".

Να καλέσουμε δε τη Μέρκελ στα εγκαίνια της έκθεσης, όπου θα της χαρίσουμε αγαλματίδιο απεικονίζον το πείραμα των Ημισφαιρίων του Μαγδεμβούργου, όπου οκτώ άλογα -και όχι τέσσερα παρακαλώ- προσπάθησαν να αποκολλήσουν Γότθο τοκογλύφο-βεντούζα από την πλάτη δύσμοιρου, πλην όμως στάθηκε αδύνατο, για να τεκμηριωθεί και επιστημονικώς, ότι λιγούρης δεν αφήνει την κουτάλα, δε πα να τον βαράς με ματσακόνι.

Τι λέτε; θα αρέσει στον Πέτρο τον Γιόχαν και τον Φραντς το καλαμπούρι; Πιστεύω πως ναι. Το' χουν το χιούμορ στο αίμα τους.

9.29.2010

Προϋποθέσεις

Για να εισπράξεις ΦΠΑ, πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθεί αγοραπωλησία.

Για να γίνει αγοραπωλησία στις μέρες μας, επιβάλλεται να συμφωνήσουν επ' αυτού, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, ο κ. Τρισέ, ο κος Ρεν, η κα Μέρκελ και καμμιά πενηνταριά ακόμη "κεχαγιάδες" που εσχάτως μας προέκυψαν, της Σλοβακίας μη εξαιρουμένης.

Πρέπει πρώτα -όλοι αυτοί- να συμφωνήσουν, ότι ναι, μπορούμε ως έθνος να αγοράσουμε ένα ματσάκι μαϊντανό κι' ένα γιαούρτι 2% (αφού το 98% το χρωστάμε), υπό την προϋπόθεση βέβαια πως μια τέτοια καταναλωτική μας αποκοτιά, δεν θα φέρει σε δοκιμασία το ευρωπαϊκό –και όχι μόνο- τραπεζικό σύστημα.

Μετά πρέπει να βρούμε έναν έμπορο που να έχει περάσει τις συμπληγάδες των πέτσινων επιταγών, (50-50 να πάρεις τα λεφτά σου, όταν τα πάρεις), της ανύπαρκτης ή της τοκογλυφικής χρηματοδότησης, τα μπλόκα στην εθνική, τις απεργίες των τελωνειακών, τα εμπόδια του δύσθυμου -μην πω τίποτε βαρύτερο και χαλάσει ο στόμας μου- δημόσιου και όποιου άλλου εμπόδιου προκύψει, μετά τους προσεκτικούς "σκεδιασμούς" της εκάστοτε κυβέρνησης, που ακούραστα εκγυμνάζει μαθητευόμενους αλχημιστές, τα στελέχια της, στου κασίδη το κεφάλι.

Αφού ισχύσουν όλα τα παραπάνω, ο καταναλωτής των τριών κι' εξήντα -μείον 20%- θα μπορέσει να ψωνίσει και να καταβάλλει στο έμπορο τον σχετικό ΦΠΑ.

Στη συνέχεια, από την κατηγορία των εμπόρων, θα πρέπει να υπολογίσουμε μόνο το ποσοστό εκείνων που θα αποδώσουν -όπως οφείλουν- τον ΦΠΑ που έχουν εισπράξει.

Διότι οι υπόλοιποι όχι μόνο τον εισπράττουν και δεν τον καταβάλλουν, αλλά προσθέτουν περισσότερη πίεση στην δοκιμαζόμενη αγορά, με στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό, πλαστά ισοζύγια και διάφορα άλλα τέτοια συνθηματικά που γνωρίζουν οι οικονομολόγοι και δε μας τα εξηγούν για να μη μελαγχολήσωμε έτι περαιτέρω.

Δηλαδή, για να εισπράξουμε ως κράτος τον ΦΠΑ που θα μας σώσει, πρέπει να ισχύουν καμμιά δεκαπενταριά προϋποθέσεις, οι οποίες σπανίζουν στην σημερινή πραγματικότητα της αγοράς, όσο σπανίζει αγοραστής με μετρητό και βάλε.

Αυτό ελπίζουμε να γίνει γρήγορα αντιληπτό από τους κυβερνώντες, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος να μείνουν αδιάθετα στα ράφια τα γιαούρτια 2%, με συνέπεια να χρησιμοποιηθούν –όχι πολύ- αργότερα, ως πυρομαχικά 100%.

8.25.2010

Το κωλοσφούγγι ως τεκμήριο

Στην ανώτατη -για την ώρα- κατηγορία του Φ.Π.Α, θα υπαχθεί οσονούπω και το χαρτί υγείας, μαζί με το 30% των ειδών πρώτης ανάγκης που παίρνουν τον τιμαριθμικό ανήφορο, για το καλό μας και προς θρίαμβο του σοσιαλισμού σε βάρος της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας.

Δίκαιη η φορολόγηση του κωλόχαρτου ως είδος πολυτελείας, αφού με τα νέα μέτρα του Τσάρεβιτς της οικονομίας (όπου Τσάρος η Τρόϊκα), όποιος τρώει ώστε να έχει την ανάγκη χρήσης του κωλοσφουγγίου, θα είναι σίγουρα έχων και ίσως παραέχων.

Επιβεβαιώνεται έτσι ο λαϊκός φιλόσοφος που είπε πως "αν τα σκατά είχαν αξία, οι φτωχοί δεν θα είχαν αφεδρώνες".

Παλιά λέγανε για τα αριστερά αναθεωρητικά κόμματα, ότι στη θέση του σφυροδρέπανου, έπρεπε να βάλουν το Black and Decker. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, στη θέση του σοσιαλιστικού ήλιου καταλληλότερο έμβλημα θα ήταν το σολάριουμ.

Εμπρός λοιπόν στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος και σφιξ, κάνει καλό στις τράπεζες.

Βασιβουζούκοι

Υπ΄όψιν Γ. Παπανδρέου
Διεύθυνση: Κάπου αλλού


Πριν ένα χρόνο, ως αρχηγός της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ζητούσατε απο τον μέγα μεταρρυθμιστή Κωστάκη Καραμανλή -τον επονομαζόμενο και Μουγγό- να διευκρινήσει αν θα επέλεγε τον σοσιαλισμό ή την βαρβαρότητα, εν όψει αποφάσεων για την "διαχείρηση" των αποκαϊδιών που άφησε στον τόπο η διακυβέρνηση των κομμάτων σας, την λήψη δηλαδή νέων μέτρων που θα έρχονταν να προστεθούν στα ήδη ληφθέντα αναποτελεσματικά... χιλιόμετρα των τάχα μου πολιτικών σας.

Το δίλημμα θέσατε και στον Έλληνα ψηφοφόρο, που έχοντας βαρεθεί να κάνει το πειραματόζωο στους μεταρρυθμιστικούς πειραματισμούς μιας ανεκδιήγητης κυβέρνησης ενός ράθυμου φαφλατά, σας τίμησε με την εμπιστοσύνη του στις εκλογές.

Σήμερα, με τη χώρα μου υπό τριπλή κατοχή χάριν των επιλογών σας, στο ίδιο ερώτημα
σοσιαλισμός ή την βαρβαρότητα θα ήθελα την δική σας απάντηση πολυχρονεμένε μου Ταμερλάνε, τώρα που -ενδεχομένως- να είδατε πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος.

Δούλος σας (δικός σας, καθώς και της Τρόϊκας, της Μέρκελ, της Ντόϊτσε Μπανκ, της Μούντυς και εσχάτως της ... Σλοβακίας).

7.22.2010

Photo finish

Μάλλον είναι μια κούρσα. Εσύ και η μια και μοναδική ζωή σου, απέναντι στα όνειρα, τα σχέδια και τα προβλήματα που συνακόλουθα προκύπτουν, αφού no man is an island. Όλα τελειώνουν με το μοιραίο, κι' όλα κρίνονται σε photo finish, μόνο που είμαστε απόντες στην ανακόινωση του αποτελέσματος.

Imagine

(Του Βασίλη Καρδάση στην Ελευθεροτυπία)

Διεκδικούμε τη δημιουργία πάρκου ενώ την ίδια στιγμή απαξιώνουμε να ποτίσουμε το δένδρο του πεζοδρομίου μας.

Μια παράκρουση ιδεών και συντηρητικά μυαλά. Ενα μίζερο ρούχο που συνεχίζουν να μας το φοράνε. Κλεμμένες ιδέες και νοικιασμένα όνειρα.

Περιμένουμε τα πάντα από τους άλλους και τίποτα από εμάς. Ολα αυτά είναι η κρίση. Ενας ύπουλος επίπλαστος ιός που κινδυνεύει να γίνει επιδημία.

Imagine-Πολίτες Αγίου Δημητρίου

.... Στις μίζερες μέρες μας, όπου η τοπική αυτοδιοίκηση κυριαρχείται από χοντροκομμένους και άξεστους παραγοντάρες που διαθέτουν ταλέντο να πλασάρονται ως δήθεν επαΐοντες, με όχημα τη βαθιά φιλοσοφημένη σαχλαμάρα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», οι φίλοι από το Μπραχάμι, χωρίς ίχνος οίησης, δείχνουν ζωντάνια, δημιουργικότητα και τόλμη

ΟΤΑΝ και όποτε η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση υπακούει σε σκοπιμότητες προσωπικών φιλοδοξιών και προτεραιότητες κομματικών θριάμβων, τότε η 4ετία της δημοτικής αρχής καθίσταται ο επιθανάτιος ρόγχος της τοπικής κοινωνίας. Στο υφιστάμενο σύστημα ο δήμαρχος, οιονεί απόλυτος άρχων, είναι το κεντρικό πρόσωπο της δημοτικής διοίκησης. Ο πολλά υποσχόμενος υποψήφιος μετατρέπεται άρδην σε έναν δήμαρχο ανακόλουθο στα στοιχειώδη, ανήμπορο σε νεοτερισμούς, ανίκανο σε εμπνεύσεις, θιασώτη των γελοίων παρελάσεων, πιθηκίζοντα των τελετών, λάτρη των γάμων και μνημοσύνων των συμπολιτών. Επαίρεται για τα ελάχιστα, διατυμπανίζει τα αυτονόητα, καυχιέται για τα προφανή. Και όταν έρχονται τα δύσκολα, τότε πάντοτε ευθύνονται οι τρίτοι, το υπουργείο, ο νομάρχης, ο περιφερειάρχης, ο δασάρχης, ποτέ ο κυρ δήμαρχος.

ΟΙ ΔΗΜΟΙ και η διαχείρισή τους μπορεί να γίνουν πολύ απλή υπόθεση। Αρκεί ο επικεφαλής δήμαρχος να διαθέτει νουν και φαντασία, να επιλέγει συνεργάτες με γνώμονα τη δουλειά που πρέπει να γίνει κι όχι με κριτήριο την ισορροπία ανάμεσα στα κόμματα και την αρμονία με τις οικογενειοκρατικές παραδόσεις। Να θεωρεί ανάσα ζωής την επικοινωνία με τους πολίτες, όχι διαδικασία εξαπάτησης με στόχο την ικανοποίηση της αρρωστημένης φιλαρέσκειάς του. Να δραπετεύει από τα στερεότυπα που προκαλούν ανείπωτη μελαγχολία και συσσωρευμένη ανία, να διασκελίζει το άγνωστο, να προσεγγίζει το θεωρούμενο ανέφικτο........

(Ολόκληρο το άρθρο στο: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=185410 )

6.17.2010

Ιφιγένεια εν Θερμοπύλαις

"Προέχει η σωτηρία της Ελλάδος" μας είπε ο πρωθυπουργός και προκειμένου αυτός ο ιερός σκοπός να επιτευχθεί, πρέπει να θυσιάσουμε μερικά εκατομμύρια Έλληνες.

Δηλαδή τι είναι η Ελλάδα; Η γη και ο αέρας της; Μια γεωγραφική οντότητα; Ή το σύνολο των Ελλήνων; Να σώσουμε τα χωράφια μας, ναι, μα ποιοί θα τα οργώνουν;

Οι πατρίδες είναι οι άνθρωποί τους. Δεν νοείται σωτηρία τους μέσα από τον κοινωνικό θάνατο και την περιθωριοποίησή τους. Το ένα αναιρεί το άλλο.

Αν το νέο μας ταξίδι στηνΤροία των ελεύθερων αγορών των υπόδουλων λαών, απαιτεί κανα δυό εκατομμύρια Ιφιγένειες, να πάει να κουρεύεται. Θα κάτσω στις Θερμοπύλες μου.

6.01.2010

Επιτέλους φως!

Μετά από χιλιάδες ώρες σιελόρροιας και επτά μήνες μαραθωνίων συνεδριάσεων, το σκάνδαλο της Siemens διελευκάνθηκε πλήρως. Αποφασισμένοι να βάλουν "το μαχαίρι στο κόκκαλο" και να "ματώσουν" οι πολιτικοί μας, έπεσαν με τα μούτρα (μονοί-ζυγοί, αυτοί και τα μισαδάκια τους) και άπλετο φως έπεσε, γύρω από το μοναδικό -όπως φάινεται- σκάνδαλο που πληγώνει τον τόπο.

Ψάχνανε για πολιτική συμμετοχή στην Ελλάδα και ανακάλυψαν λαυράκι international. Ένα... ντουλαπιτζή σε κάποιο "Bατραχονήσι" στις ΗΠΑ, που έλαβε 10.000 ευρώ από "ύποπτο" -να' χαμε να λέγαμε- λογαριασμό.

Μας λείπουν 300 δις, ένα πήρε ο Τσουκάτος, 200.000 ο Μαντέλης, 10.000 ο ντουλαπιτζής στο Frog Island, σύνολο 1.210.000. Λείπουν 299.998.790.000. Με ρυθμό 1.210.000 ανά χρόνο -του Τσουκάτου είχε βγεί από την εξεταστική της Ν.Δ.- θα χρειαστούμε 247.932 -και κάτι ψιλά- χρόνια για να βρούμε που πήγαν τα λεφτά.

Σημαδιακή ημερομηνία। Είναι τότε πάνω κάτω που θα πάρουμε σύνταξη ό,τι περσέψει.

Γκόιμ

"Τρώνε" ανθρώπους, αλλά δεν τρώνε γουρούνια. Ίσως γιατί δεν είναι καννίβαλοι.

5.30.2010

Μικρόψυχες κότες



Ακόμη και σήμερα, που οι μάσκες έχουν από πολλού πέσει, είμαστε οι ψεύτες, οι τεμπέληδες, οι ανεπρόκοποι του πλανήτη। Τα ΜΜΕ των φίλων, συμμάχων και τοκογλύφων μας, συνεχίζουν να μας λούζουν κανονικά

Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Αμερικάνοι, οι Ισλανδοί, οι Ιρλανδοί, που μας κατεξευτέλισαν, και "στη συνέχεια ανακάλυψαν" ότι και οι δικές τους οικονομίες είχαν φουσκώσει με τοξικά στεροειδή και αλμπάνικα γιατροσόφια της Goldman "Sucks", τι έχουν να πούνε τώρα για τις ηγεσίες τους, αλλά και τους λαούς τους που τις επέλεξαν;

Μιά συγγνώμη είναι βαρειά πολυτέλεια, ιδίως για λαούς με την καλλιέργειά τους και ευαισθησίες "δημοκρατικών πολέμων" και παράπλευρων απωλειών.

ΣΚΑΣΜΟΣ μαλθακοπίτουρες, κοιτάξτε τις μούρες σας. Άρκετά.

Αει σιχτίρ -κι'ακόμη παραπέρα- μικρόψυχες κότες.

5.10.2010

΄Ηρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης


Πρώτα υπογράφω για να σου περάσου(με)ν το χαλκά στη μύτη και μετά σε φωνάζω για καφέ, σχετική ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων επί των ειλημμένων αποφάσεων.

Η πρακτική αντίληψη για την διαβούλευση και τη συναίνεση.

Για ποιό πράγμα να συζητήσουμε; για το αν μου αρέσει ο χαλκάς, ο αρκουδιάρης κι' ο σκοπός που βαράει το ντέφι του, στον ρυθμό του οποίου οφείλω να χορεύω για αδιευκρίνιστο χρόνο;

Ή να συζητήσουμε για διαφορετική πορεία μέσα στο "μονόδρομο". Έχει σημασία πιά; Το πλοίο πήρε τη ρότα που οι αγορές υπαγόρευσαν δια μέσου οικονομικών "σπιτιών", τοκογλυφικών οργανισμών και οικονομικών διακυβερνήσεων. (Η κυβέρνηση γερο Λαδάς, το απαύγασμα της ελεύθερης αγοράς των υπόδουλων λαών).

Η αγωνία μας αυτούς τους μήνες, ήταν να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία μας στον Μαμμωνά, θυσιάζοντας σωρηδόν ανθρώπους για να πετύχουμε χαμηλότερη τοκογλυφία.

Κι' αφού τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε και τα ψηφίσανε, για να συρθεί η χώρα και η νέα γενιά της σκλάβες στις αγορές, τώρα μέμφονται τα κόμματα της αριστεράς γιατί δεν θα βρίσκονται στη σημερινή νεκροψία, όπου κατόπιν εορτής η κυβέρνηση κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς για ανταλλαγή απόψεων επι της κατάστασης.

Διαδικασία που κάνει πιο φαιδρή η υπερψήφιση στη Βουλή του δικαιώματος του εκάστοτε υπουργού οικονομικών, να υπογράφει ερήμην του κοινοβουλίου τις ποικιλλόμορφες δεσμεύσεις που η τρόϊκα μπορεί να του ζητήσει στα πλαίσια του προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας, δια μέσου της αποσταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας.

Ας μείνει και κάποιος εκτός αυτών των διαδικασιών. Η Ελλάδα τους χρειάζεται, ίσως περισσότερο από τους συναινετικούς, αυτή τη στιγμή που οι αγορές μπήκαν αφηνιασμένες στα σπίτια μας και ζητούν να μας "συνετίσουν" με το βούρδουλα.


Ιδού ο τσάρος.

Θα υπογράφει λοιπόν ο εκάστοτε Παπακωνσταντίνου ή Αλογοσκούφης δεσμευτικές συμφωνίες για την χώρα μας με την τρόϊκα, ερήμην του ελληνικού κοινοβουλίου.

Το οποίο πάντως υποχρεούται ο υπουργός -ενώ έχει υπογράψει- να ενημερώσει, να ζητήσει την άποψή του και να γίνει ανταλλαγή απόψεων στη Βουλή, επι τετελεσμένου. Δη-μο-κρα-τι-κό-τα-τον.

Αν αυτό δεν είναι κατάφωρη προσβολή του πολιτεύματος, εγώ να φάω τις κοτσίδες μου.

Και τους έχεις μετά να σου βγάζουν δεκάρικους λόγους περί σεβασμού ή ασέβειας προς το σύνταγμα, όταν οι ίδιοι το έχουν κάνει λάστιχο.

Το καταστρατηγούν για να κυβερνήσουν και το επικαλούνται για να πολιτευθούν... όπως πολιτεύονται.

Ένας άνθρωπος, εν προκειμένω ο κ. Παπακωνσταντίνου, θα έχει την υπερεξουσία να υπογράφει δεσμευτικές για τη χώρα συμβάσεις με την τρόϊκα, χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει τη βουλή -και χωρίς φυσικά τη συγκατάθεσή της.

Ας αναφωνήσωμεν όλοι δια μιάς.

Ζήτω η Δημοκρατία, και χαρά στον που την χαίρεται, διότι εμείς ποσώς.


Εξηγήσου Γιώργη, αλλιώς πάνε μόνος σου.

Τι κοινό έχουμε οι ¨Ελληνες με τις γαλοπούλες; Μέχρι τα Χριστούγεννα τη βγάζουμε δεν τη βγάζουμε, λένε έγκυρες πηγές.

Μέχρι τα Χριστούγεννα απομένουν δύο τρίμηνα, και ποιος ξέρει τι θα υπογράψει εξ' ονόματός μας η κυβέρνηση στη διάρκεια των δύο αποτιμήσεων της τριάδας που θα παρακολουθεί στενά το έργο της κοινωνικής αποδόμησης της χώρας, και ανά τρίμηνο θα αποφασίζει για το αν χρειάζονται ή όχι νέα μέτρα, ώστε ο εξευτελισμός μας να γίνει τέλειος.

Καθώς δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε αλλιώς, είναι ανεπίτρεπτο να χάσουμε αυτή την ευκαιρία που μας δίνεται να βάλουμε σε μία τάξη τον τόπο,

Δουλειά που έπρεπε να είχαμε κάνει πριν χρόνια, αλλά ας όψονται οι εκλογικοί (πανωλε)θρίαμβοι, με αντίτιμο μισό εκατομμύριο αργομισθίες στο δημόσιο. Τον Άγιο Παντελεήμονα κάθε λαμόγιου και ωχαδερφιστή.

Κατά εκεί πάμε Γιώργο; Αν πάμε κατά κει, πέστο να ξέρουμε. Μη μας πεις πάλι "πάμε" και βρεθούμε για μια νέα φορά να πηγαίνουμε με την όπισθεν, σε μια νέα αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή, κάποιου νέου μονόδρομου.

Αν είναι έτσι, εγώ δεν έρχομαι. Πάνε μόνος σου.


Ακούς "πάμε"; Ρώτα "για που"

Ωρέ Μέντιο, όταν έλεγε ο πρωθυπουργός "πάμε" κλείνοντας τα προεκλογικά του σπότς, εσύ κατάλαβες πως μας έλεγε "πάμε στο Δ.Ν.Τ.";

Εγώ είχα καταλάβει, καθώς μας έλεγε πως υπήρχαν τα τάλληρα, πως θα οργώναμε τα Φάληρα, για φιλιά, ρετσίνες και λαϊκό τσατσά.

Και βρεθήκαμε υποζύγια εκ νέου, να οργώνουμε ένα χωράφι στέρφο σαν το τριχωτό της φαλακρής κεφαλής του Γκουσγκούνη, (της δικής μου μη εξαιρουμένης).

Αυτά μας είπες ωρέ Γιώργο; Ότι θα κουρεύουμε αυγά για να πουλάμε το μαλλί τους, κι' έτσι θα ξοφλήσουμε τον τοκογλύφο; Άλλα μας έλεγες, έχω μάρτυρες.

Μη μου συγχίζεσαι και μη μου κακιώνεις που έχω πρόβλημα προσαρμογής,.

Εύκολο το' χεις να ξεκινάς για γιορτή με φαγοπότια και στην πορεία να αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι το κυρίως πιάτο;

Γι' αυτό σου λέω. Δωσ' μου λίγο καιρό να το χωνέψω πριν με χωνέψουν.

Μη με φάνε ασίτευτο. (Χάλανε τον άχαλο και τελειωμό δεν έχουν. Τα λιγούρια).

4.19.2010

Tον παπού τερματοφύλακα και τη γιαγιά τροτέζα

Δεν το θέλαμε αλλά το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ και αναλαμβάνει το κουμάντο της χώρας.


Θα δούμε τον παπού τερματοφύλακα και τη γιαγιά τροτέζα, μέχρι τα 80 τους।

Κατά τ' άλλα καλά είμαστε, δόξα τω Θεώ, αλλά μέχρι στιγμής.

Διότι λέει πως ο νέος γκαουλάϊτερ ζήτησε αναλυτική αναφορά της τοπικής μας κυβέρνησης, για τα μέτρα που προτίθεται να πάρει KAI για τα επόμενα δύο χρόνια.

Κακώς πιστέψαμε ότι τα μέτρα ήταν αυτά και πάει τελείωσε. Ότι νετάραμε και νοικοκυρευτήκαμε.

Αυτό ήταν αστάρι. Ακολουθεί δεύτερο και τρίτο χέρι.

Επισήμως πλέον το ΔΝΤ είναι εδώ και σε μια ταπεινή τελετή, η κυβέρνησή μας θα παραδώσει για τα επόμενα 3 χρόνια τα κλειδιά της χώρας, σ' ένα τσούρμο αριθμολάγνων χαρτογιακάδων.

Είμαι περήφανος που ζάω στον ελεύθερο κόσμο. Γιατί κατά τ' άλλα έχω εκλογικό βιβλιάριο.

Και ζω σε δημοκρατία.



Έχει κι' -αυτός- ο Γιάννης καΐκι


Δεν θα κατέφευγε στο ΔΝΤ η χώρα μας, αν ο κ. Σαμαράς ήταν στα πράγματα.

Αυτό υποστηρίζει ο αρχηγός της Ν.Δ. ο οποίος θα έπαιρνε τέτοιο μείγμα μέτρων, που ούτε η επέμβαση του ταμείου θα χρειαζόταν, αλλά ούτε και κίνδυνος ύφεσης θα προέκυπτε.

Κάτι σαν τον τετραγωνισμό του κύκλου δηλαδή, βάσει των ισχυόντων δεδομένων.

βέβαια οικονομικά σπούδασε ο άνθρωπος, κάτι περισσότερο θα ξέρει.

Μπορεί λοιπόν αυτή τη γνώση του να την μοιραστεί μαζί μας, εν είδει σαφών προτάσεων και όχι εκ του βήματος ρητορικής και κριτικής.

Η πατρίδα θα του χρωστάει ευγνωμοσύνη.

Εκτός αν μας το κρατάει μυστικό, για έκπληξη όταν θα κυβερνήσει. πράγμα που δεν αποκλείεται να γίνει και σύντομα, αφού έχει τόσο σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις.

Έχουν κι΄ αυτοί -όπως και οι άλλοι- πρόγραμμα κι' ο Γιάννης καΐκι.




Οι εργοδοτικές οργανώσεις δεν δείχνουν τόσο πρόθυμες να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της νέας μας κυβέρνησης, δηλαδή του ΔΝΤ.

Οι άνθρωποι της αγοράς, της πραγματικής αγοράς κι' όχι της αέρα παρά, αντιλαμβάνονται ότι αν οι περικοπές επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα, κάτι τέτοιο θα μας οδηγούσε βαθύτερα στην ύφεση.

Βέβαια μπορεί και αυτοί να μπλοφάρουν, αφού έχουν έτοιμο άλλοθι, όπως και οι κυβερνήσεις.

"Εγώ δεν θέλω να κάνω περικοπές, αλλά μου τις ζητά το ΔΝΤ, και αδυνατώ να ενεργήσω διαφορετικά".

Ας ελπίσουμε πως οι προθέσεις των εργοδοτών είναι πράγματι αυτές που εκφράζονται απο τους εκπροσώπους τους, και δεν θα κάνουν κωλουτούμπα, όταν το ΔΝΤ τους κάνει "μπου".

Γιατί μετά υπάρχει σοβαρός φόβος για "ντου".

3.28.2010

Εθνικοί ευεργέτες


Οι νέοι εθνικοί ευεργέτες είναι οι καπνιστές, οι πότες και οι εποχούμενοι.

Πάντα πρώτοι στο μετερίζι του φορομπηχτικού αγώνα, οι τρείς αυτές κατηγορίες πραγματικών πατριωτών, είναι οι πρώτοι και καλύτεροι στόχοι -το γκολ απ'τα αποδυτήρια- κάθε υπουργού οικονομικών που έχει χάσει την μπάλλα και ψάχνει κατεπειγόντως ρευστό.

Προτείνω:

- Να στηθεί τύμβος πεσόντων καπνιστών έξω από το Θεαγένειο, εις μνήμην εκείνων που μαύρισαν το πλεμόνι τους -εκτός απ' τα συκώτια τους- ισοσκελίζοντας προϋπολογισμούς.

- Στα Τέμπη, Μαλακάσα, Αίγιο, να ανεγερθούν μνημεία στον άγνωστο αυτοκινητιστή που έπεσε ηρωϊκά μαχόμενος λόγω κακοτεχνιών στο χρυσοπληρωμένο οδόστρωμα.

- Τέλος, όταν ο Έλλην ξεσπαθώνει σε ταβερνεία, τσιπουράδικα και κλαμπ, μπάντες να παιανίζουν εθνικά άσματα και οι εφοριακοί να παρουσιάζουν όπλα. Ολέ!

Το οφείλουμε στου πεσόντες αδελφούς μας.

http://img.dailymail.co.uk/i/pix/2007/05_01/SmokingDriverREX_468x296.jpg

3.25.2010

Καραγκιοζιλίκια αέρος κοπανιστού

Τα επιδόματα που εισπράττουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, πολλές φορές δημιουργούν ανισότητες και κατάφωρες αδικίες. Ας δούμε μερικά παραδείγματα αρχίζοντας από το επίδομα... υψομέτρου.

Τι γίνεται αν κάποιος εργάζεται σε ημιορεινή περιοχή;

Παίρνει και τα δύο επιδόματα; παίρνει μισό για το βουνό και μισό για τη θάλασσα; δεν παίρνει κανένα από τα δύο, οπότε εδώ προκύπτει η καραμπινάτη αδικία;

Άλλη περίπτωση:

Ο υπάλληλος που χτυπάει στην ώρα τους τις κάρτες των υπολοίπων, ενώ είναι στο σπίτι τους και κοιμούνται, για να πάρουν το επίδομα... έγκαιρης άφιξης στην εργασία τους, δεν πρέπει να πάρει κατιτίς παραπάνω;

Ένα επίδομα πρωϊνής έγερσης θα τακτοποιούσε αυτή την αδικία, με μία προσαύξηση, αν λόγω πίεσης χρόνου δεν προλάβει να ρουφήξει τ'αυγό του, ή και να δέσει τα κορδόνια του. (Ένα επίδομα για αγορά παπουτσιών παντοφλέ πάντως, θα τακτοποιούσε το τελευταίο ενδεχόμενο).

Τέλος, ένα επίδομα για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες που χρόνια πληρώνουμε αυτά τα καραγκιοζιλίκια, πιστεύω πως θα αποκαθιστούσε πλήρως τις ισορροπίες.

Υπάρχει το επίδομα γης -πεδινής τε και ορεινής- τα επιδόματα θαλάσσης που εισπράττουν ανελλιπώς όλοι οι σκυλοπνίχτες της οικονομίας μας, ας κόψουν και σε εμάς ένα επίδομα αγέρα κοπανιστού, για να θυμόμαστε που εναποθέσαμε τις ελπίδες μας.

3.18.2010

Ο Χάνς από το Γκεσελκίρχεν φταίει!

Μπορείνα μας τσαντίζει η ωμότητα με την οποία αναφέρονται σε μας, και δικαίως, αλλά ούτως ή άλλως οι βόρειοι είναι επιρρεπείς στις χοντράδες.

Με εμάς πρέπει να οργιζόμαστε που τους βάλαμε κεχαγιάδες στο κεφάλι μας. Που βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας.

Αόμματοι, πολιτικώς οπαδοποιημένοι. Εύκολη λεία.

Ενώ τα σκάνδαλα τις τελευταίες δεκαετίες έσκαγαν το ένα μετά το άλλο, εμείς μαλώναμε για το ποιό χέρι ήταν πιο βαθειά στον μπεζαχτά, το πράσινο ή το μπλέ, αντί να τα κόψουμε από την ρίζα.

Φταίμε που τα είδαμε όλα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, και τα κοιτάγαμε σαν τα γελάδια που βλέπουν τα τρένα να περνούν. Φορτωμένα με το βιός το δικό μας και των παιδιών μας.

Κατά τ' άλλα φταίει ο Χάνς και όχι εμείς, που του δώσαμε το δικαίωμα από το Γκεσελκίρχεν να αποφασίζει για το βιοτικό επίπεδο της Μαγδάλως στον Καρβασαρά...

Κανάς ψηλός;

Την ψήφιση νόμου που θα καταργεί τα ψιλά γράμματα στις τραπεζικές συμβάσεις με ιδιώτες, θα προωθήσει η κυβέρνηση.

Πάλι; Έτσι πρόχειρα, θυμάμαι τουλάχιστον δύο φορές να περνά από τη Βουλή ανάλογο νομοσχέδιο να γίνεται νόμος του κράτους, το οποίο κράτος μπορεί να τον έχει να τον χαίρεται.

Στις τράπεζες δεν περνάει ο νόμος αυτός, εκεί είναι ο νόμος του τραπεζίτη.

"Τόσο και έτσι γουστάρω, κι' άμα θες. Έχει μισοπνιγμένους ο κόσμος ένα σωρό. Από δουλειά δεν μένω".

Φαίνεται τα ψιλά γράμματα, οι νομοθέτες τα εξέλαβαν για ψηλά. Με ήτα. Πως λέμε αψηλά; Α γειά σου.

Έτσι ίσως εξηγείται το γεγονός ότι παραμένουν σε ισχύ, καθώς -ατυχώς ακόμη- δεν μας έχει προκύψει πολιτικός τέτοιου ύψους, που να φτάνει εκεί ψηλά.

Κι' έτσι, λεηλατούν τα τελευταία ψιλά του κόσμου.

Μήπως παραγνωριστήκαμε;

- Και 'μεις δηλαδή τι είμαστε; Δεν είμαστε Ευρωζώνη ;

- Θα σε πω. Εμείς είμαστε μια ευρωτιράντα -που χου- που δανείζεται πιο ακριβά απο την ευρωζώνη η οποία της δανείζει και κάνει υπερκέρδη, εις βάρος μέλους της ευρωζώνης, για να διατηρηθεί η σταθερότητα στην ευρωζώνη.

Μήπως παραγνωριστήκαμε; Μήπως μας έχουν για ευρωμαλακούς; Ερωτώ κι' απάντηση δεν παίρνω. (Ποιός ασχολείται με έναν μαλακό, θα πεις και θα' χεις δίκιο).

3.17.2010

Ή ο παίκτης, ή η μπάλλα!


Μπορούν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους κατά του φορολογικού... νομοσκέδιου οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν όμως επ' ουδενί να το καταψηφίσουν, ακόμη και αν διαφωνούν με αυτό.

Αφού εκφέρουν τις αντιρρήσεις τους, στη συνέχεια μπορούν να τις τυλίξουν σε μια κόλλα πρακτικών της βουλής και να τις πετάξουν στον πλησιέστερο κάδο.

Η καταψήφιση ως ενδεχόμενο, ουδόλως εξετάζεται. Προ της κομματικής πειθαρχίας οι συνειδήσεις των βουλευτών να πάνε να κουρεύονται. Εφ' όσον βέβαια εντοπιστούν.

Στο σημείο αυτό και ο κ. Πεταλωτής ήταν κάθετος και τράβηξε κι' αυτός -με την ευκαιρία- μια κόκκινη γραμμή.

Απ' αυτή τη γραμμή, περνάει ή η μπάλλα, ή ο παίκτης. Και τα δυό μαζί δεν περνάνε. Απο 'δω ο βουλευτής, από 'κει η συνείδησή του.

...................................................................................................................................................

Με τόσες κόκκινες γραμμές, εμείς δεν κατοικούμε πια την Ελλάδα, αλλά την Ερυθρά Λογοθάλασσα, όπου κι' εκεί, κάποιοι μας θεωρούν χάνους.

Άντε ρε Μέντιο, ποιός τη χάρη σου. Από υποζύγιο, σε μετατάσσουν σε κακκαβιά.

It takes one to know one, you know..

Σε καλό θα μας έβγαιναν τα σούρτα - φέρτα στη Γερμανία;

Φαίνεται πως για να εισπράξουμε εκείνη τη χλιαρή -έως παγερή- δήλωση στήριξης της Μέρκελ, μεταξύ άλλων, υποχρεωθήκαμε να αγοράσουμε το παγκοσμίως πρωτότυπο υποβρύχιο που γέρνει.

Δεν θα τεθεί σε υπηρεσία λένε, αλλά θα ψάξουμε εμείς για χαζό, να του πουλήσουμε τον Υποβρύχιο Πύργο της Πίζας, που κατασκεύασαν οι κατα τα άλλα μαστοράκλες, οι... "Γερνανοί"

Δεν είναι εύκολο σήμερα να βρίσκεις χαζούς και οι Γερνανοί είναι πολυάσχολοι. Οπότε πιάσαν τον πρώτο χαζό που ξέρουν -εν προκειμένω εμάς- και τον βάζουν να... ξετρυπώσει και τους υπόλοιπους.

It takes one to know one, you know..

3.12.2010

Οι... σωτήρηδες.

Κάποια στιγμή πρέπει να το πούμε στα παιδιά μας.

Δικαιούνται να μάθουν τι λογαριασμό θα αφήσουμε κληρονομιά να πληρώσουν, γιατί εμάς μας δώσαν ένα εκλογικό βιβλιάριο και πήγαμε ντογρού και αγεληδόν στον "έτσι που χαράξε ο τέτοιος".

Στην αρχή ακολουθήσαμε από αγνή πολιτική πεποίθηση και συνεχίσαμε με οπαδικό μονοχνωτισμό.

Εκεί στα 1990, το χρέος μας αναλογούσε σε "ένα εκατομμύριο δραχμές ανά έλληνα" (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης).

Δηλαδή κάθε κάτοικος αυτής της χώρας όφειλε τρεις χιλιάδες ευρώ.

Το ποσό αυτό σήμερα -με τα χρέη των ταμείων- φτάνει τις 100.000 ευρώ, δηλαδή τριάντα τέσσερα εκατομμύρια δραχμές.

΄Η αλλιώς, κάθε παιδί που γεννιέται θα χρωστάει τα αποτελέσματα των καμωμάτων μας, για τα επόμενα τριάντα χρόνια.

Κι' έχουμε σήμερα πολιτικούς που κυβέρνησαν αυτήν την εικοσαετία, να είναι περήφανοι για το έργο τους.

Εμείς δε, άααλλοι μπουνταλάδες, επιβραβεύσαμε τους περισσότερους με νέες τετραείες στα βουλευτικά έδρανα.

Κι' έτσι σήμερα όλοι τους μπορούν να έχουν καύχημα, ότι παρέλαβαν τον ΄Ελληνα φορτωμένο με χρέος τριών χιλιάδων ευρώ κατά κεφαλήν, και του έριξαν τριάντα χρόνια χρέος στο κεφάλι.

Οι σωτήρηδες.

O εχθρός του τρίχα είναι η Σύρ(ρ)ιζα

Ποιός είναι ο εχθρός του τρίχα; Ο... Σύριζα.

"Άστραψε και βρόντησε" ο Θεόδωρος, όταν αναφέρθηκε στον Σύριζα.

Αυτό το παιδί τι παθαίνει και μόλις ακούσει Σύριζα γυρίζει το μάτι του;

Που κοιτάς ρε Θόδωρε; Αλλού είναι ο οχτρός.

Πάλι στο γάμο του καραγκιόζη βαράει παιδιά ο Θόδωρος και καλυφθείτε μη σας πάρει καμμιά ξώφαλτση.

Το' χουν οικογενειακό φαίνεται να ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου.

Ο παππούς ως δικτάτορας, μετρούσε το μήκος των γυναικείων φουστανιών, κι' ο Θόδωρος βρίσκει στον Σύριζα τον οχτρό του έθνους.

Πάντως ένα δείχνει σίγουρα.

Δεν πρόκειται ποτέ να πάθε εγκεφαλικό.

Φύσα να δεις την Πόλη.


Τι κάνεις εκεί ρε Νίκο. Βρε σβήσε τα φώτα μη τα δει ο Παπακωνσταντίνου, και μας φορολογήσει για δισεκατομμυριούχους.

Ειδικός φόρος κανατάλωσης, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, και έτσι μπαίνουμε δυναμικά στον χώρο της πράσινης ανάπτυξης, η οποία δεν θα χρειάζεται ηλεκτρισμό, αλλά θα κινείται με την αιολική ενέργεια των μπαρδακίων των προεκλογικών δεσμεύσεων, και της μετεκλογικής αμνηστίας.

Επιστροφή στα μαγκάλια, τη φουφού και τις γκαζόλαμπες, μέχρι η χώρα να βγεί από τη στενωπό (έτσι λέμε εσχάτως to αχαλίνωτο σεχ), γεγονός που προσδιορίζεται χρονικά, στην ίδια πάνω κάτω περίοδο που θα βγάλει ο ήλιος κέρατα.

Γι' αυτό σου λέω Νίκο. Η αιολική ρητορική θα μας σώσει.

Φύσα να δεις την Πόλη.

Παρ' το αλλιώς.

Να δώσουμε ωρέ Γιώργο, αλλά όχι για να τα ρίξεις κι’ εσύ στο σουρωτήρι του αυτού του δημόσιου. Μπάλωσέ το πρώτα και μετά τα λέμε.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πάρεις τον νόμιμο 14ο μισθό, για να μπαλώσεις τα αμπάλωτα, και δεν κάνεις κάτι καλύτερο, που θα σε κρατήσει για 20 χρόνια στην πρωθυπουργία. (Εκτός αν είσαι υπεράνω).

Xαρίζουμε στη χώρα, όχι τον 14ο μισθό, που τον χρειαζόμαστε όσο κι' αν πιστεύεις το αντίθετο, αλλά όλα τα παράνομα πανωτόκια που έχουμε πληρώσει στις τράπεζες, που συνεχίζουν να τα εισπράτουν παράνομα, εδώ και χρόνια, όσο δηλαδή καιρό παίζουν κάποιοι τους νομοθέτες στη Βουλή.

Σου υπογράφω εξουσιοδότηση τώρα. Τα πήραν παράνομα, πάνε πάρτα. Μπορείς;

(Να σου θυμίσω τέλος, επειδή δείχνεις να έχεις πρόβλημα προσανατολισμού κι' όλο κατά κρεμμύδι τραβάς, ότι το σκόρδο είναι αριστερά).

3.08.2010

Προϋποθέσεις...

Για να εισπράξεις ΦΠΑ, πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθεί αγοραπωλησία.

Για να γίνει αγοραπωλησία στις μέρες μας, επιβάλλεται να συμφωνήσουν επ'αυτού, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, ο κ. Τρισέ, ο κος Ρεν, η κα Μέρκελ και καμμιά πενηνταριά ακόμη "κεχαγιάδες" που εσχάτως μας προέκυψαν.

Πρέπει πρώτα αυτοί να συμφωνήσουν, οτι ναι, μπορούμε ως έθνος να αγοράσουμε ένα ματσάκι μαϊντανό κι' ένα γιαούρτι 2% (αφού το 98% το χρωστάμε).

Μετά πρέπει να βρούμε έναν έμπορο που να έχει περάσει τις συμπληγάδες των πέτσινων επιταγών, της ανύπαρκτης ή της τοκογλυφικής χρηματοδότησης, τα μπλόκα στην εθνική, τις απεργίες των τελωνειακών, τα εμπόδια του δύσθυμου -μην πω τίπτε βαρύτερο και χαλάσει ο στόμας μου- δημόσιου και όποιου άλλου εμπόδιου προκύψει, μετά τους προσεκτικούς "σκεδιασμούς" της εκάστοτε κυβέρνησης.

'Ετσι ο καταναλωτής των τριών κι' εξήντα -μείον 20%- θα μπορέσει να ψωνίσει και να καταβάλλει στο έμπορο τον σχετικό ΦΠΑ.

Στη συνέχεια, από την κατηγορία των εμπόρων, θα πρέπει να υπολογίσουμε το ποσοστό εκείνων που θα αποδώσουν -όπως οφείλουν- τον ΦΠΑ που έχουν εισπράξει.

Δηλαδή, για να εισπράξουμε τον ΦΠΑ που θα μας σώσει, πρέπει να ισχύουν καμμια δεκαπενταριά προϋποθέσεις, οι οποίες σπανίζουν στην σημερινή πραγματικότητα της αγοράς, πράγμα που ελπίζουμε να γίνει γρήγορα αντιληπτό από τους κυβερνώντες.

Διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος, να μείνουν αδιάθετα τα 2% γιαούρτια στα ράφια και να χρησιμοποιηθούν ως πυρομαχικά 100%.

3.04.2010

Αριστερός όπως ερχόμαστε ή όπως πάμε;

Ελπίζω να είσαι αυτό που δείχνεις Γιώργο. Μόνο μη μείνουμε πάλι στις διαπιστώσεις και τις πραγματογνωμοσύνες.

Αν κρίνω από τα μέτρα πάντως, μάλλον ξεκίνησες με το... "δεξί" if you catch my drift.

Ας πληρώσουν και οι άδικοι μιά φορά, που μου έχου την Ελλάδα πριβέ τραπέζι τους και την πίτα αγκαζέ.

Δεν είναι δυνατόν να την πληρώσουν πάλι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι συλλήβδην.

Γιατί έχει μισθούς 700 ευρώ και μισθούς 20.000 ευρώ (ΔΕΚΟ)

Έχει σύνταξη των 600 ευρώ και σύνταξη των 7.000 ευρώ.

Έχει εφ' άπαξ 500.000 ευρώ, και ισόποσες φάπες για όλους τους υπόλοιπους.

Αλλιώς εξήγησέ μας τι αριστερός είσαι. Αριστερός όπως ερχόμαστε ή όπως πάμε;

Νυν υπερακτίων ο αγών!


Σήκω Μέντιο! Όπλα, παλάσκες μπέργκιν και θέσεις μάχης!

Ο Γιώργος κύρηξε πόλεμο ενάντια στα καταστροφικά σενάρια και τους κακούς μας καιρούς.

Η αλλαγή αναβάλλεται για αδιευκρίστα τέρμινα, καθώς προέχει να σώσουμε το σπίτι μας και μετά να ασχοληθούμε με το χρώμα που θα βάψουμε τους τοίχους και που υπαγορεύει το Φενγκ Σούι να βάλουμε το συντριβάνι.

Για την ώρα μας υπαγορεύει η Μέρκελ και οι αγορές, που να βάλουμε το άλλο πόδι μας, τώρα που μας παίρνουν και τα δύο παπούτσια, και μας αφήνουν μια σαγινάρα allweather.

Στο μεταξύ ξέχνα το κόκκινο χρώμα που ήθελες να βάψουμε το χωλ, καθώς τα υπάρχοντα αποθέματα τα έχει δεσμεύσει η κυβέρνηση, για να τραβάει τις κόκκινες γραμμές της, μετά από κάθε υπαναχώρησή της σε νέες γραμμές άμυνας.

Ιτε Μέντιοι Ελλήνων, ελευθερούτε την καφαλαιαγορά! Νυν υπερακτίων ο αγών!

3.03.2010

Tο σχέδιο γάμα (γ')


Ρε συ Μέντιο, τι πήγες και του είπες του πρωθυπουργού;

Πώς θέλεις λέει να διαθέσεις ένα μισθό για να σωθεί το διατραπεζικό σύστημα; Να χαρώ εγώ τον φίλο μου τον Μπρούκλη.

Είναι ωρέ δυνατόν να του λες τέτοια σόκιν πράματα πρωθυπουργό άνθρωπο, να τα πιστέψει και να προχωρήσει στο σχέδιο γάμα, (αφού το βήτα είναι από χθες υπό, αν όχι σε εφαρμογή), να προχωρήσει λοιπόν στο σχέδιό του, όπου και θα χαράξει τη νέα κόκκινη γραμμή της ανυποχώρητης άτακτης υποχώρησης;

Μην τον ακούτε κύριε πρωθυπουργέ τον Μέντιο. Aπό την πείνα τα λέει.

Η χαρά του δαλτωνικού


Πάντως αν μη τι άλλο, το ΠΑΣΟΚ μας προέκυψε πολύχρωμο. Η χαρά του δαλτωνικού.


Ευαγγελίζεται την πράσινη ανάπτυξη, τραβάει κόκκινες γραμμές που ακολουθώντας όλη τη γκάμα του χρωματικού φάσματος, σβήνουν απαλά προς το ροζ των τεμενάδων, της υποταγής και της μοιρολατρείας.


Βεβαίως έχει και τον κόκκινο Παπουτσή, τον Jiminy cricket της παράταξης, την φωνή της προς απώλειαν συνείδησής της.


Κάθε κυβέρνηση έχει κι’ έναν τέτοιο, για να γεμίζει μπαρδάκια το πόπολο, την ώρα που οι κάθε λογής έμποροι οργιάζουν στην πλάτη του.


Η Ν.Δ. είχε τον κόκκινο Πάνο που γρήγορα τον έφαγε το σκοτάδι, και τον Μανώλη που άντεξε κομμάτι παραπάνω, μέχρι να πιστέψει τελικά όλα αυτά που έλεγε και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.


Το ΠΑΣΟΚ έχει τον κόκκινο Παπουτσή και τον Βαθυπράσινολαχανοβεραμάν allweather Πάγκαλο.


Και κάτι τελευταίο σχετικά με τις κόκκινες γραμμές.

Υπάρχει κίνδυνος σύντροφοι, όσο πιο πίσω πάτε τις γραμμές, τόσο πιο πολύ να απομακρύνεστε από τη μικρομεσαία βάση σας, που ήδη αρχίζει να δυσανασχετεί σοβαρά.


Και την επόμενη φορά, φοβούμαι, λαμπόγυαλο δεν θα το κάνουν οι πιτσιρικάδες το μαγαζί.

Πλανήτης γη καλεί ΔΕΗ. Ακούει κανείς;

- Πλανήτης γη καλεί ΔΕΗ. Ακούει κανείς;


-...............................


- Χιούστον μου φαίνεται πως έχουμε πρόβλημα.


105% σκοπεύει να αυξήσει η ΔΕΗ τα τιμολόγιά της για την οικιακή κατανάλωση, παρά την κυβερνητική κόκκινη γραμμή, που θέλει τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ να μην αυξάνονται.


Άλλη μια κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης, που δείχνει να διολισθαίνει επικίνδυνα προς το ροζ της ασύδοτης αγοράς, και του μονομερούς sex.


Βέβαια η ΔΕΗ έσπευσε να δηλώσει ότι δεν προβλέπεται η αλλαγή της πολιτικής των παγωμένων τιμών για το 2010, αλλά ο σπόρος έπεσε.


Τώρα θα τον πάρουν τα φιλότιμα παπαγαλάκια των κρυφών κονδυλίων, θα το μασήσουν για κάποιους μήνες και θα μας πείσουν τελικά πως πληρώνουμε φτηνά το ρεύμα.


Θα κάνουμε εμείς πως στριτζωνόμαστε με διαφορετικά μπλόκα στις διαμαρτυρίες μας, γιατί κι’ εδώ καταφέραμε να διασπαστούμε, και οι χρήσιμοι θα κάνουν τη δουλειά τους. Business as usual.


Μέντιο μείνε σκυφτός. Μάθανε ότι… φιλιόμαστε, πλακώσανε κι’ οι εγχώριοι γύφτοι.

3.01.2010

Κυβερνήσεις γιουσουφάκια

Ωραίο πράγμα να είσαι αγορά, την ώρα που επικρατούν οι νόμοι σου.

Να’ χεις την πολυτέλεια κυβερνήσεις να σου κάνουν κουνήματα, για να σου γίνουν αρεστές, ώστε να καταληστεύσεις τον λαό τους.

Κι’ αφού τον ξεζουμίσεις με τοξικά προϊόντα και αέρα κοπανιστό, να ζητάς από τις κυβερνήσεις γιουσουφάκια, να τον αφαιμάξουν περισσότερο, για να μπορέσεις απρόσκοπτα να συνεχίσεις το παρασιτικό έργο σου, σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη.

Όταν λέμε αγορά βέβαια, δεν εννοούμε αυτήν που διέπεται –σε θεωρητικό πάντα επίπεδο- από τους κανόνες της προσφοράς και τη ζήτησης. Αυτή είναι η αγορά της πραγματικής οικονομίας, και ας μη τη συγχέουμε με την άλλη αγορά, της μουσαντένιας οικονομίας –και της απροκάλυπτης αρπαχτής- Καμία σχέση, η μία με την άλλη.

Ελεύθερη αγορά σήμερα σημαίνει ότι μπορούμε πέντε καιροσκόποι με κεφάλαιο στα χέρια μας, να αποφασίζουμε ποια θα είναι η χρηματοδότηση του εμπορίου στη Χιλή, πόσο θα κάνει το αλεύρι στην Τανζανία και αν σήμερα θα πιούνε γάλα, εκατομμύρια παιδιά που λιμοκτονούν.

Κινητήρια δύναμη της αγοράς αυτής , είναι το κλασσικό δόγμα:

«Τα λεφτά μου είναι στην τσέπη σου. Εγώ απλώς πρέπει να βρω τρόπο να σου τα πάρω».


Κι’ επειδή είμαι φοβερά απασχολημένος με την καταμέτρηση της λείας μου, βάζω τις κυβερνήσεις γιουσουφάκια, να τα μαζέψουν για λογαριασμό μου.


Αυτός είναι ο πολιτισμός της Δύσης σήμερα, και θέλουμε να τον κάνουμε κι’ εξαγωγή, τρομάρα μας.


Σύρμα, ήρθε ο Ρεν.

Και μετά σου λένε arbeit macht frei, η εργασία σε απελευθερώνει δηλαδή.

Μπά; τι μο λες;

Και τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια που χτυπούσαμε ορθοπεταλές; Χαρταετό καντηλιάζαμε;

Και να θα βγούμε από το τούνελο, βάλτε όλοι ένα χέρι να βγούμε από τη στενωπό, κι’ εκείνο το φως που βλέπετε στο βάθος, δεν είναι το τέλος του τούνελου, αλλά τα αστράκια που θα δείτε με το νέο σταθεροποιητικό πρόγραμμα, που θα εφαρμόσουμε μόλις φτάσουμε εκεί, και πάει λέγοντας.

Ποια είναι η ελευθερία που μας εξασφάλισε λοιπόν η εργασία μας, όλα αυτά τα χρόνια, από μεταπολίτευση και μετά; Αυτή του Τρισέ του Μανιαμούνια και των αγορών;

Το δεξί μας χέρι δουλεύει σήμερα για να στηρίξει την οικονομία των λίγων, το αριστερό για να αποπληρώσει δάνεια και τοκοχρεωλύσια από τα οποία δεν είδαμε δεκάρα τσακιστή, το αριστερό μας πόδι στο πετάλι, δουλεύει για να πληρώσει την χασούρα τάχα των αγορών, μετά την τελευταία αφαίμαξη του πλανήτη από αυτές , και το δεξί πόδι για να πληρώσει έναν δημόσιο τομέα, που θεωρεί κεκτημένο του δικαίωμα, να δουλεύουν όλοι οι άλλοι για πάρτη του.

Γι’ αυτό σου λέω Μέντιο, σήμερα που έρχεται ο ομπερφύρερ Όλι Ρεν, κάνε τον φοβερά απασχολημένο, γιατί με αυτούς που μπλέξαμε, δεν ξεμπλέκουμε εύκολα.

Κάνε πως δουλεύεις, όπως αυτοί κάνουν πως μας πληρώνουν.


Τι άλλο;


Τι άλλο μπορεί να είναι η οικονομία, από μία οργανωμένη προσπάθεια, για να καλυτερεύει την ζωή του ο άνθρωπος;


Κι’ όμως, αυτό που ζούμε ως πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Η οικονομία δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξισορρόπηση των αριθμών, και των ισοζυγίων, σε βάρος της κοινωνικής ισορροπίας.


Έχει διάφορους χαρτογιακάδες αποκομμένους από κάθε πραγματικότητα, να παραδίδουν στον αρχηγό της χώρας σου, δίκην δέκα εντολών, ένα κατάλογο με πρέπει και μη για το λαό της και για αδιευκρίνιστο διάστημα..


Βάρα εσύ κουπί, θα σου πούμε πότε να σταματήσεις.


Αφού όμως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, τα πράγματα είναι απλά.


Δεν έχει παρά να χρησιμοποιήσει το εργαλείο οικονομία, για να χαρίσει τα αγαθά αμφοτέρων, δημοκρατίας και οικονομίας, στον κόσμο που απαρτίζει την πρώτη και κινεί τη δεύτερη.


Αλλιώς αυτό που ζούμε είναι «κάτι σαν» δημοκρατία, στην κεφαλή της οποίας βρίσκονται κάποιοι που «σαν να κυβερνούν», βασιλείς, ελέω Τρισέ και Αλμούνια και κάποιων «αόρατων» funds.


Οδοντογλυφίδες με ονομασία προέλευσης

Μπορεί να πάσχει από διάφορα η Ευρώπη, εκεί που δεν πιάνεται είναι στους κανονισμούς. Οδοντογλυφίδα να πουλήσεις σήμερα, χρειάζεται να πληροί αυστηρότατες προδιαγραφές. Πρέπει να έχει διαπίστευση CE.


Ερωτώ ο αφελής. Γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο και για τα τραπεζικά προϊόντα; Η νομική υπηρεσία της Ένωσης δεν θα μπορούσε να θέσει τις προϋποθέσεις εκείνες, που θα τα εξανθρώπιζαν;


Προς Θεού, δεν λέω να υποβάλλουμε τις τράπεζες σε έλεγχο. Κάτι τέτοιο στις μέρες μας θα αντιστοιχούσε με εσχάτη προδοσία. Απλώς εκείνα τα τραπεζικά προϊόντα που είναι συμφέροντα και όχι απροκάλυπτα μονομερή, να έχουν κι’ αυτά μια σήμανση.


Δεν είναι δυνατόν να έχουμε σήμανση για το σχήμα, το μέγεθος και το είδος ξύλου μιας οδοντογλυφίδας και να μην έχουμε κάτι ανάλογο για μια πράξη, όπου κάποιος βάζει υποθήκη το σπίτι του.

2.25.2010

EIN SCHWEIN IN DER INTERNATIONALEN FAMILIE

2.23.2010

Ένα γουρούνι ανάμεσά μας

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More