4.04.2013

Η μιζέρια ως μονόδρομος


Παραμένει άξιο απορίας πως γίνεται να περιμένεις να βγουν σωστές οι εκτιμήσεις σου, όταν έχουν βασιστεί σε προβλέψεις ενός «προγράμματος» που σύμφωνα με τους ανθρώπους(;) που το εκπόνησαν, είναι λάθος.

Αυτό μόνο η οικονομική μεταφυσική μπορεί να το απαντήσει, αυτή που σου λέει πως πρέπει να πεινάσεις για να φας, να πεθάνεις για να ζήσουν οι αγορές που έχουν ποντάρει στην δυστυχία σου.

Και οι εδώ εντολοδόχοι τους, να προσπαθούν να σε πείσουν πως είναι για καλό να αφήσεις το γονιό σου χωρίς φάρμακα, το παιδί σου χωρίς σχολείο και αύριο, το γείτονά σου χωρίς δουλειά, για να ηρεμήσουν οι «αγορές» την στιγμή που κερδίζουν από αυτή τη μιζέρια. Και στην επιβάλλουν γι' αυτό το λόγο. Επειδή κερδίζουν.

Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος ύπαρξης αυτών των αγορών. Το κέρδος με κάθε θυσία των άλλων. Μονά ζυγά κερδίζουν.

Και έχεις τους εδώ, κάθε που 'ρχεται η τρόικα να τρέχουν αλλόφρονες και την τελευταία στιγμή –οι νοικοκυραίοι- να βρουν επιπλέον πόρους για να καλύψουν τις τρύπες που διαιωνίζουν την ομηρία μας και που ήταν γνωστό μήνες και χρόνια μπροστά πως θα προκύψουν.

- Με το παρδόν, δε μου πιτύχανε οι υπολογισμοί εμού του φτυχιούχου του LSE, οπότε ξηλώσου προνομιούχε άνεργε, υπέρ αναξιοπαθούντων τοκογλύφων, τσακαλιών, ορνέων και των ευρύτερων αντικοινωνικών δυνάμεων. ΄Ιτε λιμοκτονούντες υπέρ πυλώνων της ελεύθερης οικονομίας υπόδουλοι λαοί. Νυν υπέρ πάντων ο Αγών Μου.

Σου πετάνε και ένα «είναι μονόδρομος» αυτή η… πολιτική και πως δε γίνεται να αλλάξει αν θέλουμε να πληρωθούμε μισθούς και συντάξεις και μπλα μπλα μπλα, αμολάνε και πέντε μαϊντανούς -με άγνοια κινδύνου- να τρομάζουν τον κόσμο στα πάνελ και περιμένουμε τρεις μήνες μέχρι να ξανάρθουν οι φίλοι σύμμαχοι και εταίροι να μας πιούνε το αίμα.

Είναι τέτοια η αξία της… πολιτικής που ακολουθούμε, που θεωρούμε μονόδρομο -και συμβιβαζόμαστε με την εικόνα- Άνθρωποι να ψάχνουν σε κάδους σκουπιδιών για αποφάγια, παιδιά να λιποθυμούν, άρρωστοι να πεθαίνουν από… συνάχι και γέροι να ζητιανεύουν τον αγώνα μιας ζωής.

Τέτοια αριθμολαγνεία - τάχα μου πολιτική - να τη βράσω.

Όταν άνθρωποι πεθαίνουν από παθήσεις του 18ου αιώνα, όταν έφηβοι δεν μπορούν να ονειρεύονται, όταν πολίτες στην πιο παραγωγική τους ηλικία περνάνε στ' αζήτητα μιας οικονομίας που συσσωρεύει υπερκέρδη από τη μιζέρια και υπαγορεύει οικονομικές πολιτικές –αντί να συμβαίνει το αντίθετο- αυτό δεν είναι δρόμος προς την ανάκαμψη. Αυτό είναι αποδοχή της μιζέριας. Μονόδρομος προς το μεσαίωνα.

Μονόδρομος είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μονόδρομος είναι η ελευθερία. Μονόδρομος είναι η κοινωνία να βοηθά τους βλαστούς της ν' ανθίσουν και να τους κρατήσει εδώ, για να την πάνε πιο μπροστά.

Μονόδρομος είναι η καλπάζουσα προς τα εμπρός κοινωνία να βοηθά αυτούς που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της, κι' όχι να τους αντιμετωπίζει σα βάρος. Μονόδρομος είναι η ανθρωπιά.

Τα άλλα είναι σοκάκια γύρω από την Τρούμπα τοξικών αγορών, όπου νταβατζήδες μαχαιροβγάλτες και άλλα λουλούδια, βγάζουν χώρες στη βίζιτα.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More