3.03.2009

Η θρούμπα ως τεκμήριο διαβίωσης.







Πουλάκια μου...

Τολμήσατε να ξεδώσετε χθες ε; Φάγατε ολόκληρη τη λαγάνα έτσι; Αλλάξατε τα φώτα του ταραμά. Χαρταετό; πήραμε έτοιμο μήπως; Κακομαθημένοι!

Και ερωτώ: Έχει άδικο μετά ο φιλοκυβερνητικός τύπος που βλέπει αυτό το όργιο σπατάλης και ξεσπαθώνει;

" Η κρίση κρίση, αλλά η έξοδος έξοδος" αναφέρει μια πρώτη σελίδα.

" Ρεκόρ κατανάλωσης σαρακοστιανών στη Βαρβάκειο" λέει μια άλλη, θεωρώντας μάλλον το γεγονός, χαρακτηριστικό της ευμάρειάς μας.

Τέτοιες κουταμάρες κάνετε και καρφωνόμαστε.

Τώρα θα φταίει ο Παπαθανασίου αν συμπεριλάβει τη λαγάνα, το χαλβά και τις θρούμπες στα τεκμήρια;

Χαμηλά τη μπάλλα παιδιά, θα μας πάρουν και τα σώβρακα. Σας το λέω εξ εγκύρου πηγής. Είναι αποφασισμένοι και σοβρακολογούν.


Το νου μας! (όσο μας άφησαν δηλαδή)


Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου στην Ελλάδα, χτύπησαν το καμπανάκι στις Βρυξέλλες για τις επιπτώσεις της επερχόμενης κρίσης και πιθανή κοινωνική έκρηξη.

Παράλληλα, η αύξηση  της εγκληματικότητας - για πολλούς προεόρτιο της νέας έκρηξης - υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και σε κάποιο βαθμό - τσάτρα πάτρα - παίρνονται.

Κοντά στα μέτρα αυτά, που μάλλον είναι ασπιρίνες αν κρίνουμε τα αποτελέσματά τους, οι κυβερνήσεις παντού θωρακίζουν την ασφάλειά τους, υπό τον φόβο της λαϊκής οργής.

Υποτίθεται βέβαια ότι θωρακίζουν τη δική μας ασφάλεια, πράγμα για το οποίο υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις που βασίζονται στα θλιβερά αποτελέσματα από την εφαρμογή των μέτρων.

Για παράδειγμα δεν υπάρχει αστυνομικός ούτε για δείγμα στις γειτονιές, τη στιγμή που αυτές οι γειτονιές πληρώνουν την ασφάλεια μεγαλοεπιχειρηματιών, χρυσοκάνθαρων και άλλων μεγαλοσχημόνων της οικονομικής και πολιτικής και πολιτικής ζωής της χώρας.

Πλερώνουμε δηλαδή για ασφάλεια που δεν έχουμε εμείς, την ασφάλεια αυτών που με τα έργα τους, έχουν κάνει την αυξημένη αστυνόμευση απαραίτητη.

Και μην αυταπατάσθε. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν πληρώνουν φόρους.


Το... μακρύ αυτί του τρομοκρατημένου

Αμα καείς στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι. Δεν μπορείς να μη διαγνώσεις άλλες σκοπιμότητες, πίσω από την απόφαση της κυβερνητικής επιτροπής, να δηλώνουν τα στοιχεία τους οι κάτοχοι καρτοκινητών.

Όπως λένε οι ειδικοί, με ένα σύστημα που στοιχίζει 70.000 ευρώ, μπορείς να ταπώσεις κάθε εκπομπή κινητού, μέσα σε ένα σωφρονιστικό κατάστημα - όρα φυλακή.

Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση θέλει να βάλει το αυτί της στις συνδιαλέξεις όλων των εκτός φυλακής Ελλήνων, προφασιζόμενη την πρόληψη νέων αποδράσεων.

Όσο πιο ανασφαλές αισθάνεται το σύστημα, και στην προσπάθειά του να κρατηθεί στα πράγματα, τόσο πιο πολύ θα στραγγαλίζει τις ανθρώπινες ελευθερίες.

Ο τρόπος; εύκολος. Αφήνεις τη χώρα ξέφραγο αμπέλι για δυο - τρείς μήνες, η εγκληματικότητα κάνει high score, και ο κόσμος ζητά μόνος του να του περάσεις τη θηλειά στο λαιμό.

Παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος.

Ιδίως στις δικτατορίες, ή κατά τη διάρκεια διεργασιών εγκαθίδρυσής τους.


Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες


Γονατίζουν τραπεζικοί κολοσσοί, ασφαλιστικά συστήματα χαροπαλεύουν, το Saint Morritz αντιμετωπίζει πρόβλημα πληρότητας. Κρίση. Χάθηκαν πολλά λεφτά.

Όταν λένε χάθηκαν λεφτά, τι ακριβώς εννοάνε; Τα είχε κάποιος στην τσέπη του και κάπου  του πέσανε; Τα πήρε μια άφρων σύζυγος και τα έπλυνε στη σκάφη με το τραπεζικό φράκο; Εξαϋλώθηκαν;

Ξέρουμε πως όταν χάνονται χρήματα, κάποιος τα κερδίζει έτσι δεν είναι;

Αυτούς λοιπόν που τα πήραν, δεν τους ξέρουμε; Κι' αν δεν τους ξέρουμε τι σκ... κυβερνήσεις ψηφίζουμε;

Δεν ενέχονται για τίποτε τα λαμόγια; Γιατί αν δεν είναι παρανομία -ανηθικότητα αν θέλετε- η προμελετημένη εν ψυχρώ δολοφονία του παγκόσμιου βιοτικού επιπέδου, τι είναι;

Αυτά τα χρήματα δεν χάθηκαν, βρίσκονται σε κάποιες τσέπες.

Αν δεν μπορούμε να βρούμε τους ιδιοκτήτες τους, να τους καθήσουμε στο σκαμνί να λογοδοτήσουν για αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να χαιρόμαστε τις κυβερνήσεις και τα νομικά συστήματα του πολιτισμένου κόσμου, στον οποίο υποτίθεται ανήκουμε.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More