Πέφτει και ο τελευταίος φερετζές της κυβέρνησης, καθώς στην τελευταία δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό του ΕΘΝΟΥΣ της Κυριακής, στο ερώτημα ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου ξεπέρασε τον κανένα, και απειλεί την συνεχή πρωτιά του κ. Καραμανλή, αφού τον έφτασε στη μιάμιση μονάδα.
41,6% ο υπεύθυνος και σοβαρός, 40,1% ο αφήστε και σε μένα το τιμόνι ρε παιδιά.
Πάντως ο πρωθυπουργός διασκέδασε τις ανησυχίες μας περί την κούρασή του, και συνεχίζει σεμνά και ταπεινά το έργο του, όπως μας διαβεβαίωσε από τη Ζάκυνθο.
Δυστυχώς, είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει κι' αυτός. Και σας έλεγα μη τον ξυπνάτε, εσείς επιμένατε.
Συνεχίστε μπρούμυτα, μέχρι να ολοκληρώσει η κυβέρνηση.
Με το συμπάθειο κύριε πρωθυπουργέ
"Είμαι αποφασισμένος να προχωρήσω σταθερά στο δρόμο της ευθύνης", δήλωσε από τη Ζάκυνθο ο κ. Καραμανλής, και όλη η Ελλάδα ανάσανε με ανακούφιση.
Μια εβδομάδα κρεμόμασταν από τα χείλη του κάθε πολιτευτή, βουλευτή, καμαριέρας, μπάτλερ, για να μάθουμε:
Είναι κουρασμένος ο πρωθυπουργός ή δεν είναι; Ζεί ο βασιλιάς Αλέξανδρος ή υπεύθυνα και σοβαρά, σεμνά και ταπεινά, κάηκε στο ζέσταμα;
"Είμαι αποφασισμένος να προχωρήσω σταθερά στο δρόμο της ευθύνης" , είπε ο πρωθυπουργός. "Στο δρόμο που πίστεψα και πιστεύω, για το καλό της πατρίδας μας, στο δρόμο που μαζί συμφωνήσαμε" συνέχισε.
Με το συμπάθειο κύριε πρωθυπουργέ, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να συμφωνήσαμε για τον διπλασιασμό του εξωτερικού χρέους της χώρας, εκτός αν δεν θυμάμαι καλά.
Αυτό στο οποίο είχαμε συμφωνήσει, ήταν ότι μέχρι σήμερα θα είχατε μειώσει -αφού με την επανίδρυση θα εξοικονομούσαμε 10,5 δις ετησίως- το εξωτερικό χρέος κατά ένα τρίτο.
Για να σας φρεσκάρω τη μνήμη, θα σας θυμίσω ότι το 2004 που αναλάβατε, το εξωτερικό μας χρέος ήταν 186 δις ευρώ, και σήμερα, μετά από 5 χρόνια υπεύθυνης και σοβαρής διακυβέρνησης, φτάνει τα σεμνά και ταπεινά 365 δις ευρώ, και το 2009 τρέχει ακόμη.
Κύριε πρωθυπουργέ, με όλο το θάρρος, εκτιμώ ότι έχουμε τελείως διαφορετικές απόψεις γύρω από την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα.
Έτσι όπως πάμε, σε λίγο θα χρωστάμε και στον μπατζανάκη της Μιχαλούς.
Και καλά εσείς. Αν δεν επανεκλεγείτε, αν λέω, θα πάτε να διδάξετε στο πανεπιστήμιο όπου φοιτήσατε, το ΤΑΦΤ. Εμείς θα έχουμε το πρόβλημα ξέρετε, που σεμνά και ταπεινά ΤΑΦΤύνουμε.
Για τη φουκαριάρα τη γη μας
600.000 νοικοκυριά στη χώρα μας κατέβασαν τον γενικό, συμμετέχοντας στην παγκόσμια "Ώρα της γης", εκφράζοντας έτσι την αντίθεσή τους, στην καταστροή του περιβάλλοντος.Η Ελλάδα αποδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια σε συμμετοχή αναλογικά με τον πληθυσμό της, πράγμα που πρέπει να μας κάνει αρκετά περήφανους.
Ας συνεχίσουμε όμως, να μην αφήσουμε την συμμετοχή μας αυτή, να γίνει άλλοθι και κολυμπήθρα του Σιλωάμ, να μας τακτοποιήσει ηθικά δηλαδή ότι κάναμε κάτι για το περιβάλλον. Το πρόβλημα υφίσταται, οξύνεται καθημερινά, όσο δεν αλλάζουμε τις συνήθειές μας.
Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, από το 1990 ως το 2005, η χώρα μας ήταν τρίτη στην αύξηση οικιακής κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, ξεπερνώντας πολλές από τις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης.
Μειώνοντας την κατανάλωσή μας στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα, θα απαλλάσσαμε την ατμόσφαιρα από χιλιάδες τόνους ρύπανσης, θα κάναμε οικονομία εμείς, ως πολίτες αλλά και η Ελλάδα, η οποία θα εξοικονομούσε περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Ο μόνος ζημιωμένος σε αυτή την περίπτωση θα ήταν ο διοικητής της ΔΕΗ που θα έχανε το μπόνους του.
Χμμμ. Δελεαστικό έστω και για αυτόν μόνο το λόγο.
Deja vu
Οι παππούδες μας, καλούνταν να ψηφίσουν κατά κύριο λόγο, ένα Καραμανλή ή έναν Παπανδρέου. (Οι υπόλοιποι ήταν στα ξερονήσια, δεν ψηφίζανε).
Μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου ήταν οι επιλογές που είχαν και οι γονείς μας, το ίδιο και εμείς.
Σήμερα που τα παιδιά μας ψηφίζουν, καλούνται πάλι να διαλέξουν ανάμεσα στα δύο αυτά ονόματα.
Αυτοί, όταν αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση της χώρας, καταρτίζουν υπουργικά συμβούλια, με ονόματα τόσο παλιά, όσο οι παππούδες μας.
Βαρβιτσιώτης, Μητσοτάκης, Παπαληγούρας, Αλευράς, Γεννηματά, Καλαντζάκου, Κεφαλογιάννη, Καλογιάννης και πάει λέγοντας.
Ακούγοντας όλα αυτά τα ονόματα, νομίζει κανείς ότι βρισκόμαστε 3 με 4 δεκαετίες πίσω, όσα περίπου χρόνια πίσω βρίσκεται η χώρα μας, στους περισσότερους τομείς, από τους Γερμανούς ας πούμε, τους Γάλλους ή τους Άγγλους, που δεν χρειάστηκε ποτέ να ξαναψηφίσουν κάποιον Αντενάουερ, κάποιον Ντε Γκώλ ή κάποιον Ουϊλσον.
Και διερωτώμαι ο άφρων: Αυτή η Ελλάδα κατοικείται από 10.000.000 ανίκανους, βλάκες και μέτριους;
Τόσα χρόνια δεν μας προέκυψε ένας, πέντε, τριακόσιοι Έλληνες που να μπορούν να αναλάβουν τις τύχες της χώρας, αλλάζοντας αυτό το κουρασμένο και κουραστικό συνάμα σύστημα;
Αυτήν την κοινοβουλευτική ολιγαρχία; Νισάφι πια.
Μιλάω με τον γιο μου για πολιτική και νομίζω πως ακούω τον πατέρα μου με τον παππού μου.
Μάγκες; Κάποτε τους λέγαμε κλεφταράδες
"Έχουν εξαντληθεί τα αποθέματα εμπιστοσύνης των Ελλήνων απέναντι στο πολιτικό σύστημα", γράφει ο Συνήγορος του Πολίτη στην ετήσια έκθεσή του.
"Αν και η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται επί μίαν εικοσαετία συνεχώς με καταγγελίες για πολιτική διαφθορά, δεν επέρχεται καμία κάθαρση, καθώς οι παραδοσιακοί μηχανισμοί ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας, ο δικαστικός και κοινοβουλευτικός έλεγχος, δεν φαίνονται ικανοί να ανταποκριθούν στη συνταγματική τους αποστολή", προσθέτει και επισημαίνει ότι "η δικαστική εξουσία -με λίγες τιμητικές εξαιρέσεις από το Συμβούλιο της Επικρατείας και κάποιους μεμονωμένους εισαγγελείς- παρεμβαίνει με μεγάλη καθυστέρηση ή δεν παρεμβαίνει καν στις υποθέσεις αυτές".
Και όταν ο άλλος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα κάνει την κουτσουκέλα και θα μείνει ατιμώρητος, γιατί να μην την κάνει; Την κάνει ο δίπλα και ο παραδίπλα. Γιατί όχι και αυτός;
Αλλάξαμε όμως και εμείς ως κοινωνία. Παλιά κάτι τέτοιους τους λέγαμε κλεφταράδες, αλήτες και δάγκες.
Σήμερα τους λέμε μάγκες.
Τους λέμε μάγκες ενώ κλέβουν από τις σπουδές των παιδιών μας, την περίθαλψη των γονιών μας, από την δημόσια περιουσία όλων μας, ενώ λεηλατούν μέρες και χρόνια της ζωής μας.
Τους λέμε μάγκες. Αφού εκεί έφτασε η ξεφτίλα μας, καλά μας κάνουν.
Μη λες κουβέντα. Σκάσε και πλήρωνε τις μαγκιές τους. Όταν θα απαιτήσουμε την πραγματική κάθαρση, τότε θα έρθει και το τέλος αυτής της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας μας.
