3.01.2010

Κυβερνήσεις γιουσουφάκια

Ωραίο πράγμα να είσαι αγορά, την ώρα που επικρατούν οι νόμοι σου.

Να’ χεις την πολυτέλεια κυβερνήσεις να σου κάνουν κουνήματα, για να σου γίνουν αρεστές, ώστε να καταληστεύσεις τον λαό τους.

Κι’ αφού τον ξεζουμίσεις με τοξικά προϊόντα και αέρα κοπανιστό, να ζητάς από τις κυβερνήσεις γιουσουφάκια, να τον αφαιμάξουν περισσότερο, για να μπορέσεις απρόσκοπτα να συνεχίσεις το παρασιτικό έργο σου, σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη.

Όταν λέμε αγορά βέβαια, δεν εννοούμε αυτήν που διέπεται –σε θεωρητικό πάντα επίπεδο- από τους κανόνες της προσφοράς και τη ζήτησης. Αυτή είναι η αγορά της πραγματικής οικονομίας, και ας μη τη συγχέουμε με την άλλη αγορά, της μουσαντένιας οικονομίας –και της απροκάλυπτης αρπαχτής- Καμία σχέση, η μία με την άλλη.

Ελεύθερη αγορά σήμερα σημαίνει ότι μπορούμε πέντε καιροσκόποι με κεφάλαιο στα χέρια μας, να αποφασίζουμε ποια θα είναι η χρηματοδότηση του εμπορίου στη Χιλή, πόσο θα κάνει το αλεύρι στην Τανζανία και αν σήμερα θα πιούνε γάλα, εκατομμύρια παιδιά που λιμοκτονούν.

Κινητήρια δύναμη της αγοράς αυτής , είναι το κλασσικό δόγμα:

«Τα λεφτά μου είναι στην τσέπη σου. Εγώ απλώς πρέπει να βρω τρόπο να σου τα πάρω».


Κι’ επειδή είμαι φοβερά απασχολημένος με την καταμέτρηση της λείας μου, βάζω τις κυβερνήσεις γιουσουφάκια, να τα μαζέψουν για λογαριασμό μου.


Αυτός είναι ο πολιτισμός της Δύσης σήμερα, και θέλουμε να τον κάνουμε κι’ εξαγωγή, τρομάρα μας.


Σύρμα, ήρθε ο Ρεν.

Και μετά σου λένε arbeit macht frei, η εργασία σε απελευθερώνει δηλαδή.

Μπά; τι μο λες;

Και τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια που χτυπούσαμε ορθοπεταλές; Χαρταετό καντηλιάζαμε;

Και να θα βγούμε από το τούνελο, βάλτε όλοι ένα χέρι να βγούμε από τη στενωπό, κι’ εκείνο το φως που βλέπετε στο βάθος, δεν είναι το τέλος του τούνελου, αλλά τα αστράκια που θα δείτε με το νέο σταθεροποιητικό πρόγραμμα, που θα εφαρμόσουμε μόλις φτάσουμε εκεί, και πάει λέγοντας.

Ποια είναι η ελευθερία που μας εξασφάλισε λοιπόν η εργασία μας, όλα αυτά τα χρόνια, από μεταπολίτευση και μετά; Αυτή του Τρισέ του Μανιαμούνια και των αγορών;

Το δεξί μας χέρι δουλεύει σήμερα για να στηρίξει την οικονομία των λίγων, το αριστερό για να αποπληρώσει δάνεια και τοκοχρεωλύσια από τα οποία δεν είδαμε δεκάρα τσακιστή, το αριστερό μας πόδι στο πετάλι, δουλεύει για να πληρώσει την χασούρα τάχα των αγορών, μετά την τελευταία αφαίμαξη του πλανήτη από αυτές , και το δεξί πόδι για να πληρώσει έναν δημόσιο τομέα, που θεωρεί κεκτημένο του δικαίωμα, να δουλεύουν όλοι οι άλλοι για πάρτη του.

Γι’ αυτό σου λέω Μέντιο, σήμερα που έρχεται ο ομπερφύρερ Όλι Ρεν, κάνε τον φοβερά απασχολημένο, γιατί με αυτούς που μπλέξαμε, δεν ξεμπλέκουμε εύκολα.

Κάνε πως δουλεύεις, όπως αυτοί κάνουν πως μας πληρώνουν.


Τι άλλο;


Τι άλλο μπορεί να είναι η οικονομία, από μία οργανωμένη προσπάθεια, για να καλυτερεύει την ζωή του ο άνθρωπος;


Κι’ όμως, αυτό που ζούμε ως πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Η οικονομία δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξισορρόπηση των αριθμών, και των ισοζυγίων, σε βάρος της κοινωνικής ισορροπίας.


Έχει διάφορους χαρτογιακάδες αποκομμένους από κάθε πραγματικότητα, να παραδίδουν στον αρχηγό της χώρας σου, δίκην δέκα εντολών, ένα κατάλογο με πρέπει και μη για το λαό της και για αδιευκρίνιστο διάστημα..


Βάρα εσύ κουπί, θα σου πούμε πότε να σταματήσεις.


Αφού όμως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, τα πράγματα είναι απλά.


Δεν έχει παρά να χρησιμοποιήσει το εργαλείο οικονομία, για να χαρίσει τα αγαθά αμφοτέρων, δημοκρατίας και οικονομίας, στον κόσμο που απαρτίζει την πρώτη και κινεί τη δεύτερη.


Αλλιώς αυτό που ζούμε είναι «κάτι σαν» δημοκρατία, στην κεφαλή της οποίας βρίσκονται κάποιοι που «σαν να κυβερνούν», βασιλείς, ελέω Τρισέ και Αλμούνια και κάποιων «αόρατων» funds.


Οδοντογλυφίδες με ονομασία προέλευσης

Μπορεί να πάσχει από διάφορα η Ευρώπη, εκεί που δεν πιάνεται είναι στους κανονισμούς. Οδοντογλυφίδα να πουλήσεις σήμερα, χρειάζεται να πληροί αυστηρότατες προδιαγραφές. Πρέπει να έχει διαπίστευση CE.


Ερωτώ ο αφελής. Γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο και για τα τραπεζικά προϊόντα; Η νομική υπηρεσία της Ένωσης δεν θα μπορούσε να θέσει τις προϋποθέσεις εκείνες, που θα τα εξανθρώπιζαν;


Προς Θεού, δεν λέω να υποβάλλουμε τις τράπεζες σε έλεγχο. Κάτι τέτοιο στις μέρες μας θα αντιστοιχούσε με εσχάτη προδοσία. Απλώς εκείνα τα τραπεζικά προϊόντα που είναι συμφέροντα και όχι απροκάλυπτα μονομερή, να έχουν κι’ αυτά μια σήμανση.


Δεν είναι δυνατόν να έχουμε σήμανση για το σχήμα, το μέγεθος και το είδος ξύλου μιας οδοντογλυφίδας και να μην έχουμε κάτι ανάλογο για μια πράξη, όπου κάποιος βάζει υποθήκη το σπίτι του.

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More