Να πηγαίνεις απ' τη μιά στην άλλη χωρίς τελειωμό, να καβαλάς ένα κεφάλι -μήπως σε καβαλάει; αδιάφορο - και να πηγαίνετε, υποζύγιο και αναβάτης, με τις μπάντες και με χίλια.Να πλακώνεστε στα μπουκέτα, τη μιά να σου κάνει το μάτι δίκροκο και μετά, στο χαλαρό, να βρίσκεστε σε ενανκαιρίσιους κήπους, σαν εκείνους που υπόσχονται τα ιερά βιβλία.Εκεί που λες έφτασα, είναι σα να πάτησες το διακόπτη για ν' ανάψει ένα λαμπάκι; άστρο; κάτι "φωτινέ" τελοσπάντων, να ζαλώνεσαι πάλι το δισάκι σου και "πόσο ωραίος...
