Το κάθισμα, μεταλλικός σκελετός και πλαστική ψάθα, στρίγγλισε κάτι
στα κινέζικα καθώς ο Λάζος με όλα τα 120
κιλά του τεντώθηκε επάνω του λες
κι’ ήταν ξαπλώστρα.
Ο Λάζος έπληττε. Έντεκα και κάτι πρωί Πέμπτης και κανείς πρόθυμος
γύρω για συζήτηση. Δηλαδή για καυγά. Έτσι γινόταν σχεδόν πάντα. Άνοιγες
κουβέντα μ’ ελόγου του; Σε καυγά θα τελείωνε. Εκτός αν συμφωνούσες μαζί του και
δεν έβρισκε κάποιο λόγο να διαφωνήσει, επειδή ακριβώς συμφωνείς με τις διαφωνίες του.
Ο Λάζος ήταν από εκείνους που όταν τους μιλάς δεν σε κοιτάζουν,
παρά...
