Το τηγάνι των Νιμπελούνγκεν και άλλες κατινιές

Χολωθήκαμε είναι αλήθεια, με την απουσία ευρωπαίων ηγετών κάποιου βεληνεκούς, γκλαμουράτους αν θέλετε, από τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης.

Σ' αυτούς που δεν ήρθαν και οι Μέρκελ, Σαρκοζί, Μπράουν.

Ποιός περίμενε πως θα' ρθουν;

Μπροστά στην απαίτηση που το ίδιο το μουσείο εγείρει για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στον τόπο τους, ποιός θα μπορούσε να έχει πειστικές ενστάσεις; Μάλλον κανείς.

Και αν από τα μουσεία όλων αυτών αφαιρέσεις τις αρχαιότητες που έχουν καταληστεύσει από λαούς όπως ο δικός μας, τι θα τους απομείνει να εκθέτουν από τη συγκεκριμμένη χρονική περίοδο;

Το τηγάνι των Νιμπελούνγκεν, την προβιά του Βερσισεντορίξ και μια ρεπλίκα του μυθικού –όνομα και πράμα,- εξκάλιμπερ;

Σοφά εποίτησαν την νήσσαν λοιπόν, και κακώς τους περιμέναμε με τα φοντάν.

Παλιές καραβάνες στο κουρμπέτι, ξέρουν πότε να κάνουν τον Γερμανό όταν θέλουν να σε φοβερίσουν , τον Άγγλο όταν

θέλουν να σε τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, και τον Γάλλο, όταν θέλουν να την κοπανήσουνε.

Το κομπράν το ινσινιουέϊσιον;



Στο μεταξύ,

Πολλή η συζήτηση για το που πρέπει να αποδίδουμε την σύλληψη της ιδέας για την δημιουργία του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, με μεγάλη δόση κομματικής μικροψυχίας.

Οι μπλε το θέλουν καταδικό τους, οι πράσινοι το διεκδικούν για πάρτη τους.

Έτσι είναι τα γράμματα Μέντιο μου.

Το μόνο που μένει στην ιστορία, είναι ποιός το οραματίστηκε. Ποιός το πλέρωσε, το δούλεψε, το' χτισε είναι ζητήματα επουσιώδη, ποσώς απασχολούντα τις επικοινωνιακές ομάδες των κομμάτων εξουσίας.

Εκείνο που προέχει για τους μπλε είναι να αποσυνδέσουν το όνομα της Μελίνας, και των πράσινων το όνομα του Καραμανλή (του ορίτζιναλ), από το μουσείο.

Κουβέντα για σένα που τό' χτισες.

Και ενώ μαλλιοτραβιούνται τα κόμματα εξουσίας γι' αυτό τον ευγενή λόγο, σου πετάνε και πέντε δεκάρικους λόγους, για τον ενωτικό όλων των Ελλήνων, συμβολισμό του έργου.

Εμείς το καταλάβαμε.

Εκεί που υπάρχει πρόβλημα είναι στα άνω δώματα της πολιτικής, όπου κατίνες ξεσαλώνουν.

Posted in: