Χίλιες φορές με σφυρί, καλέμι και την αυτοεκτίμησή μου.

Βγήκε τις προάλλες περιχαρής εφευρέτης, ο οποίος ανακάλυψε το μηχάνημα που του βάζεις από τη μία άκρη τα συστατικά και από την άλλη σου βγάζει έτοιμη πίτσα.

Όταν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος γιατί θα έπρεπε ο ιδιοκτήτης πιτσαρίας να το αγοράσει, ο κατασκευαστής απάντησε για να μειώσει τα λειτουργικά του έξοδα, αφού το μηχάνημα καλύπτει τις θέσεις δύο εργαζομένων, με αποτέλεσμα το προϊόν να φτάσει φτηνότερο στην κατανάλωση.

Αυτό που δεν έδειχνε να απασχόλησε τον κατασκευαστή, είναι το πως θα γίνει δύο άνεργοι πιτσαδόροι, χίλιοι άνεργοι εργάτες αυτοκινητοβιομηχανίας που τους αντικατέστησαν με ρομπότ, και εκατομμύρια άλλοι πρώην εργαζόμενοι που έχασαν τις δουλειές τους από την επέλαση της τεχνολογίας, θα αγοράσουν το προϊόν της... πιτσομηχανής, όσο φτηνό κι' αν είναι.

Θα μου πεις και τι να κάνουμε; Να μείνουμε στην εποχή των σπηλαίων; Ο κόσμος προχωρά.

Έτσι είναι. Ο κόσμος προχωρά με ρομπότ και αυτοματισμούς, αλλά πίσω του αφήνει ανθρώπους, για λογαριασμό των οποίων τάχα η τεχνολογία θα δούλευε.

Αν λοιπόν η τεχνολογία μου στερεί το δικαίωμα στην τίμια απασχόληση και τον αυτοσεβασμό, να την βράσω, δεν μου χρειάζεται. Είναι αντίπαλός μου.

Χίλιες φορές με σφυρί, καλέμι και την αυτοεκτίμησή μου.

Posted in: