Πάνω από δυο στους τρεις Έλληνες δεν θέλουν εκλογές, όπως δείχνουν έρευνες.
Ηλίθιους και ιδιοτελείς τους είχε χαρακτηρίσει ο Πάγκαλος προ μηνών, αλλά ποιος δίνει πια βάση σ' αυτά που λέει. Αύριο με την ίδια ευκολία θα λέει τα τελείως αντίθετα.
Δεν είναι ο μόνος. Είναι πολιτικός. Αυτή είναι η δουλειά τους.Δεν θέλουνε οι περισσότεροι Έλληνες εκλογές, γιατί γνωρίζουν -υποψιάζονται αν θέλετε- ότι και το ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενο την ίδια κρίση, τους ίδιους ευρωπαϊκούς περιορισμούς, συν το άλλοθι της καμένης γης που κάθε κόμμα παραλαμβάνει από το προηγούμενο, θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική.
Ο κόσμος λοιπόν, δεν δείχνει να θέλει εκλογές ίσως επειδή δεν βλέπει να αλλάζει τίποτε και με το ΠΑΣΟΚ. Θα συνεχίσει ίσως να μη θέλει, μέχρι ν' ακούσει κάτι να του αρέσει, να πιστέψει σ' αυτό, και προπαντός, θα εκφέρεται από ένα κόμμα ή πολιτικό φορέα, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη.
(Εμπιστοσύνη; Πολλή δουλειά. Ας κάνουμε καμιά διακοσαριά χιλιάδες προσλήψεις και βλέπουμε).
Αλλιώς, αν είναι να νεκρώσει το σύμπαν για2-3 μήνες, να πλερώνουμε, ποιος ξέρει πόσα κερατιάτικα, για να ψηφίσουμε ποιος θα πηγαίνει στις Βρυξέλλες για να βαράει προσοχή στον Αλμούνια και τους τραπεζίτες, να λείπει.
Καλοί είναι και οι τωρινοί στους τεμενάδες.
Πασπαρτού
Μου το αφηγήθηκε φίλος που βρέθηκε για Πάσχα στο Γαλαξίδι. Μπρούκλης.
(Φίλος μου είναι. Σας είπα ότι έχω ισχυρά κονέ. Κάνουν ταξίδια και ενίοτε ψώνια. Ποτέ και τα δύο μαζί).
Τα Χριστούγεννα ψώνισαν, το Πάσχα πήγαν ταξίδι στο Γαλαξίδι -οικογενειακώς παρακαλώ, πλην πεθεράς, που την άφησαν ενέχυρο για το διακοποδάνειο (τόσο απελπισμένοι είναι οι κακόμοιροι τραπεζίτες).
Εμπιστευτικό: (Το καλοκαίρι μου είπαν πως θα κάτσουν στ' αυγά τους, γιατί ενοχλήθηκε ο Τράγκας με τις εξαλλοσύνες τους, και τους έβαλε στο μάτι. Θα τους δώσει ψυχρά στον Παπαθανασίου είναι σίγουρο, έτσι όπως σκορπάνε τα λεφτά).
Κάθεται λοιπόν Μ. Παρασκευή ο φίλος σε ένα καφέ, και στο διπλανό τραπέζι είναι ένας τύπος, που μονολογεί ενώ παράλληλα σημειώνει:
- Θα' ρθει αυτός; Για να δούμε. Ο άλλος; Καλό παιδί είναι, ίσως δεχτεί.
Μονολογεί και σημειώνει. Κάποια στιγμή, μπαίνει ένας νεαρός, γύρω στα 16, τον φωνάζει κοντά του και τον ρωτάει:
- Σε ποια ενορία ανήκεις;
- Στην τάδε απαντά ο νεαρός.
- Ωραία. Το βράδυ τάδε ώρα να’ ρθεις στην εκκλησία να σηκώσουμε τον Επιτάφιο.
- Άσε με καημένε, εκείνη την ώρα έχω δουλειά, λέει ο νεαρός.
Συνοφρυώνεται ο τύπος, και σβήνει ένα όνομα από τη λίστα του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται πέντε - έξι φορές, με το ίδιο αποτέλεσμα: Ισάριθμα όχι και διαγραφές.
Κάποια στιγμή, ο τύπος κοιτάει τη λίστα του απογοητευμένος και μονολογεί αυτολεξεί:
- Κοίτα ρε που και φέτος, τον Επιτάφιο θα τον σηκώσουν οι Αλβανοί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου